Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 02.djvu/185

 — Dobrze zrobił — odparłem — bo młode panny nie umieją pływać czółnem.
 — A kawaler umie pływać?
 — Ja umiem i czółnem i rękami, a także nawznak i stojący.
 — A kawaler będzie nas woził?
 — Jeżeli mama pani pozwoli, to będę.
 — Więc niech kawaler zobaczy, czy czółno nie jest dziurawe.
 — Nie jest.
 — A skądże się tam wzięła woda?
 — Z deszczu.
 — Z deszczu?
 Rozmowa urwała się. Tylem jednak zyskał, żem śmiało patrzył na Lonię, a ona, o ile dziś mi się ta rzecz przedstawia, nic sobie ze mnie nie robiła. Owszem, nie ruszając się z miejsca, zaczęła podskakiwać przez sznur, w odstępach rozmawiając ze mną.
 — Dlaczego kawaler nie bawił się z nami?
 — Bom był zajęty.
 — Cóż kawaler robi?
 — Uczę się.
 — Przecież na wakacjach nikt się nie uczy.
 — W naszej klasie trzeba się uczyć nawet przez wakacje.
 Lonia przeskoczyła sznur dwa razy i rzekła:
 — Adaś jest w czwartej klasie, a jednak przez święta nie uczył się. Ach, prawda!... kawaler nie zna Adasia...
 — Któż to pani powiedział, że nie znam? — zapytałem z dumą.
 — Bo kawaler był w pierwszej klasie, a on w trzeciej...
 Znowu dwa skoki przez sznur... Myślałem, że mi się stanie coś dziwnego.