Strona:PL Bolesław Prus - Placówka.djvu/246

wał głową, następnie wydobył z kieszeni porcelanową fajkę na giętkim cybuchu, i zapaliwszy ją, mówił:
 — Byłem teraz w waszej wsi. Byłem u Grzyba, u Orzechowskiego i jeszcze u kilku gospodarzy, ażeby dali wam jakąś pomoc. Przecie to chrześcijański obowiązek...
 Puścił zwolna kłąb dymu, czekając na podziękowanie chłopa. Ale Ślimak nie spojrzał na niego, tylko jadł.
 — Mówiłem im — ciągnął stary — żeby was przyjął który na stancję, albo choć wysłał konie po felczera dla żony. No, a oni — nic. Oni pokiwali głowami i powiedzieli, że was Bóg skarał za śmierć tego parobka i znajdy, więc oni w takie sprawy nie chcą się mieszać. Oni nie mają chrześcijańskiego serca.
 Ślimak kończył jeść, a wciąż milczał. Hamer jeszcze kilka razy pociągnął dym z cybucha i nareszcie rzekł:
 — No, co wy teraz będziecie robić w tej pustce.
 Chłop otarł usta i odpowiedział:
 — Sprzedom.
 Hamer zaczął poprawiać tytuń w fajce.
 — Macie kupca? — spytał.
 — Wam sprzedom — rzekł Ślimak.
 Hamer zamyślił się i znowu coś majstrował przy fajce. Wreszcie odparł:
 — Phy! kupić, kupię, kiedy wpadliście w taką biedę, ale mogę dać tylko siedemdziesiąt rubli za morgę.
 — Niedawno dawaliście sto...
 — Pocóżeście nie brali?
 — To prawda — rzekł chłop. — Każdy, jak może, korzysta.
 — A wy nigdy nie korzystaliście? — spytał Hamer.
 — I ja korzystałem.
 — Wreszcie budynki spalone.
 — Wybudujecie sobie lepsze.
 Hamer znowu zamyślił się.