Strona:PL Bolesław Prus - Nowele, opowiadania 03.djvu/204

 „— Jak telefon przed południem“ — wtrącił dyrektor.
 „— Kart nie znał…“
 „— Wolał kobiety…“
 „— Nie bywał na wyścigach…“
 „— Ścigał się na ulicy…“ — bąknął dyrektor.
 „— Nie włóczył się po knajpach…“
 „— Zapewne przyjmował u siebie…“
 „— Ze wszystkich przyjemności znał tylko jazdę na rowerze…“ — mówił kasjer.
 „— Na czem on jeździł, my nie wiemy — przerwał dyrektor. — W każdym razie był to łajdak, jeżeli nie gorszy, to i nie lepszy od innych…“
 „— Kiedy bo dyrektor uprzedził się do niego za przetrzymanie urlopu…“
 „— Więc niech powie doktór, w jakim stanie znalazł go…“
 „— Tak — odezwał się lekarz — robi to wrażenie obłędu na tle erotycznem…“
 „— Ale czy to jest obłęd?…“ — nalegał kasjer.
 „— W każdym razie są halucynacje węchowe, słuchowe, wzrokowe…“
 „— Cóż z nim zrobimy?…“ — zapytał dyrektor.
 „— Trzeba go oddać do domu zdrowia…“
 „— A więc oddaj go pan i niech już o nim nie słyszę!…“ — zawołał dyrektor.
 „— Jak to on się nazywa, jak?…“ — zwrócił się lekarz do kasjera.
 „— Anastazy Fitulski…“
 — Jezus!… Marja!… — krzyknąłem i pół nagi wyskoczyłem z łóżka na środek sypialni.
 W życiu jest wiele rzeczy strasznych, ale chyba najstraszniejszą — obłąkanie… To też doznawałem takiej trwogi, jakiej chyba nie doświadcza żaden skazaniec na szafocie. Brakło mi tchu, nie wiedziałem, gdzie jestem, ukląkłem i chciałem złożyć jakąś przysięgę, to znowu zerwałem się, ażeby uciekać