Strona:PL Biblia Krolowej Zofii.djvu/143

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

sczach przecziwko mnye, a przecziwicz syó̗ bó̗dzecze: y ia przecziwko wam poydó̗ w przecziwnoscz, a porazó̗ was sedm krocz prze grzechi wasze. Y prziwyodó̗ na was myecz mscziczela mego slubu. A gdisz pobyegnyecze do myast: posló̗ mor possrzood was, a dani bó̗dzecze w nyeprziiaczelske ró̗cze, gdisz zlamyó̗ ky*[1] chleba waszego, tak ze dzeszó̗cz zon pyecz bó̗dó̗ w yednem pyeczu chlebi, a wróci ge na wagó̗, y bó̗dzecze gescz, a nye bó̗dzecze sziczi. Pakli y tak nye usluchacze mnye, a bó̗dzecze chodzicz przecziwko mnye: y ia poydó̗ przecziwko wam w gnyewye przecziwnem. A bó̗dó̗ was karacz sedmyó̗ raan prze grzechi wasze, tako ze bó̗dzecze gescz myó̗so synow waszich y dzewyek waszich. Skazó̗ viszokosczi wasze a modli wasze, a szlupam podobnosci wasze. Padnyecze w skazenyu modl waszich, a ganyebne was ucini dusza ma, tako ze myasta wasza obroczó̗ w pustinyó̗, a upusczó̗ swyó̗ó̗cz waszó̗. a[2] przytnę wyó̗czey woney przechatney*. Y zatraczó̗ zemyó̗ waszó̗, y bó̗dó̗ syó̗ nad nyó̗ dziwycz nyeprzyaczele waszi. gdisz bidliczele bó̗dó̗ z nyego* uczekacz, ale was zatraczó̗ we wlosci, a vymó̗ po was myecz swoy. Y bó̗dze zemyó̗* wasza pusta, a myasta wasza skazona. Tedi lubycz syó̗ zemi bó̗dó̗ soboti gey, po wszitky dny puste swey (?), gdisz bó̗dzecze w zemi nyeprziyaczelskei. Swyó̗czicz boó̗dze, a odpoczinye w szoboti puste swe, przeto ze nye odpocziwala w szoboti wasze, gdiszcze bidlili w zemi waszey. A ktorziszbi z was ostali, dam strach na gich szerca w krayoch nyeprziyaczelskich. straszy ge zwyó̗ó̗k lista leczó̗czego, a tak uczekacz bó̗dzecze, iako przed obliczim myecza. Padnó̗, ano gich zadni nye goni. A padny* kalsdi na swó̗ braczó̗, iako boy uczekayó̗ó̗cz; nizadni z wasz nye bó̗dze smyecz syó̗ przecziwicz nyeprziyaczelom. Zagynyecze myedzi narodi, a nyeprziiaczelska zemya was szmorzi. A paklibi nyektorzy s tich ostali: sdró̗chnó̗ w zlosczach swych w zemi nyeprzyaczol swych, a prze grzechi otczow swych y prze swe sznó̗dzeny bó̗dó̗, doyó̗ó̗d syó̗ nye wisznayó̗ slosczi swich a zlego swego nye wspomyonó̗, gimzeto przestó̗pili só̗ przecziwrko mnye. Przetos y ia ckodzicz bó̗dó̗ przecziwko gim, a wyodó̗ ge w zemyó̗ nyeprzyaczool, doyó̗ó̗d syó̗ nye zapyrzi nyeobrzazana misi gich. A tedi bó̗dó̗ prosycz za zlosczi swe, y wspomyonó̗ na slub moy, ienzeczem zaslubil z Iacobem a z Yzakem y z Aabramem. A na zemyó̗ pomnyecz bó̗dó̗, gesto gdisz opusczona bó̗dze od nich, zlubi syó̗ gim w sobotach swich, cirpyó̗ó̗cz pustinye prze nye. Ale ony bó̗dó̗ prosycz za swee grzechi, przeto ze só̗ zarzuczili só̗di me, a praw mich nyenavidzeli só̗. Ale wszak tako, gdisz bili w zemi nyeprzyaczelskey, nye ofszem gick zarzuczil any tako wzgardzal, abi zagynó̗li, a wsruszony ucinil bich slub moy s nymi. Bo iaczem pan bog gich, a nye zapomnyó̗ slubu mego drzeweyszego, ienze-

  1. Kij, baculum (Wulg.).
  2. Wypuścił: nie.