żadnego τίμημα[1]. Buttmann (syn) wyjaśnia to miejsce przyjmując wymienione tamże βλάβη, έπήρεια za δίκαι ίδίαι a ύβρις jako γραφή ίδία. Demostenes bowiem, zdaniem jego, nie skarzy Midyasza ani o βλάβη ani o ύβρις, lecz o naruszenie spokoju publicznego, i to rozumie zapewne Demostenes pod δημοσία κρίνειν[2]. Dindorf[3] i Böckh[4] odnosili słowa δημοσία κρίνειν do proboli. Przeciw temu twierdzeniu wystąpił K. Fr. Hermann[5], utrzymując, że przy proboli nie stawiał oskarzyciel τίμηνα. Uważał on słowa ού μά Δίούχί δημοσία κρίνειν za parentezę, – a więc słowa ών δείς τό σώμα ύβρίσθαι φημί ύβρεως za łączące się bezpośrednio z καί τίμημ έπαγειν ότι χρή παθίν ή άποτίσαι. Bake[6] przesuwa więc te ostatnie po ύβρεως, a parentezę stawia na końcu zdania. Weil[7] wskazując na mowę de cor. 210., gdzie mowca przeciwstawia podobnie jak tutaj δίκαι ίδίαι i δημοσίαι, rozumiejąc pod ostatniemi sprawy polityczne, sądzi, że i przytoczony tu zarzut spotyka go za to, że uczynił swą sprawę polityczną. Zdanie to ma wiele za sobą, gdyż wytoczywszy sprawę swą przy proboli, uczynił ją tem samem δημοσία. Że mowca jednak zalicza ύβρις do takich zbrodni, które nie pociągają za sobą τίμημα, pozostanie zawsze rażącem. Powikłanie pojęć sprzecznych, wciąganie ich w jedną kategoryę świadczy tak tu jak i w §. 28. o braku ostatniej redakcyi, gdyż trudno przypuścić, by w wydanej przez Demostenesa mowie znalazły się twierdzenia sprzeczne z istniejącemi ustawami i prawami krajowemi.
Za daleko jednak posuwają się scholiaści uważając za niejasny ustęp o Eutynosie i Sofilosie w §. 70. Gdyż co do osoby zabitego nie może istnieć żadna wątpliwość. Był nim Sofilos a nie, jak scholiasta sądzi, Eutynos. Jednak wyrażeniu w tym ustępie, jakoteż w następujących ustępach, które tu przytaczam jako niejasne:
