Strona:PL Barewicz O powstaniu mowy Demostenesa.pdf/23

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Kończy zaś wezwaniem, by nie robiono żadnej różnicy między bogatymi a ubogimi w wymiarze kary.
I ustęp §. 184-189. bez najmniejszego połączenia z poprzednim stanowi ponowną redakcyę ustępu §§. 99-101. Jest to ta sama έλεου έκβολή z tem samem porównaniem o έρανοι, z tą samą wzmianką o dzieciach, za pomocą których będzie Midyasz usiłował wyżebrać litość dla siebie. Wszystko to prawie dosłownie wraca tutaj.
W §. 189 wyrastają nagle, jakby z ziemi, zarzuty Midyasza i to w §. 189–190, że jest mówcą (ρήτωρ), w §. 191–192, że przygotował i obmyślał swą mowę. Schäfer[1] widział w obydwóch ustępach podwójną redakcyę tego samego zarzutu. Według Blassa[2] obeli w rękopisach świadczą o zakwestyonowaniu miejsca tego przez gramatyków. Mojem zdaniem jednak, nie zawierają one wcale podwójnej redakcyi tej samej myśli. W pierwszym z nich wyrażony zarzut dotyczy politycznej działalności mowcy[3], drugi zaś, który tak często przeciw niemu podnoszono, że zbyt wiele ślęczy nad przygotowaniem swych mów. Jeśli zakwestyonowali je starożytni gramatycy, to chyba też dla braku połączenia wszelkiego z następującymi §§. 193–201, w których przypominając sędziom harde słowa rzucone przez Midyasza przy proboli, odmawiające obywatelom kompetencyi do sądzenia jego sprawy z mowcą, porównuje je z jego pokornem zachowaniem się w obecnej chwili. Podnosi następnie w §§. 202—204 jego zgubną działalność polityczną, za którą samą zdaniem mowcy zasługuje już na najsurowszą karę.

Między §. 204 a 205. zachodzi wielka luka, na co wskazuje urwany początek[4]. Mówiąc bowiem o mowcach, którzy wspierać będą Midyasza, używa zaimka ούτος o jednym z nich, który go wszelkimi środkami stara się zgnębić. Nie można tego ούτος odnieść do Midyasza, bo epitet έπαχθής po tylu drastycz-

  1. l. c III. b. 62.
  2. l. c. 337. uw. 5.
  3. Przeciwny temu tłumaczeniu Haupt Ueb. d. Mid. 6., gdyż jego zdaniem mowca unikał w mowie wszelkiej wzmianki o swej politycznej działalności. Lecz jeżeli wspomina o politycznej działalności Midyasza (202–204), dlaczegoż nie miał i o swojej własnej wspomnieć? Zresztą ustęp ten sam nie pozwala na inne tłumaczenie.
  4. Schäfer l. c. III. b. str. 62. Blass l. c. str. 337. uw. 7.