— Ech, ty opętany lekarzu! Alboż tam jest tylko jedna choroba?
Ale Bianchon był już w dziedzińcu, tak pilno mu było oznajmić Despleinowi wielką nowinę. W dwie godziny przeniesiono nieszczęśliwą do wzorowej lecznicy doktora Dubois, którą później odkupiła gmina miasta Paryża.
W trzy tygodnie później, Gazeta Szpitalna zawierała opis jednej z najśmielszych prób nowożytnej chirurgji, dokonanej na chorej oznaczonej inicjałami F. B. Pacjentka zginęła, raczej z wyniszczenia spowodowanego nędzą, niż wskutek operacji. Natychmiast potem, pułkownik hr. de Brambourg udał się, w grubej żałobie, do hrabiego de Soulanges i uwiadomił go o dotkliwej stracie, która go spotkała. Szeptano sobie na ucho w wielkim świecie, że hr. de Soulanges wydaje córkę za parwenjusza o wielkiej przyszłości, który spodziewa się nominacji na marszałka polnego i na pułkownika Gwardji.
De Marsay udzielił nowiny Rastignakowi, ten zaś wspomniał o niej przy obiadku w Rocher du Cancale, na którym był i Bixiou.
— To się nie stanie, rzekł w duchu złośliwy artysta.
O ile, między przyjaciółmi których Filip się wyparł, niektórzy, jak Giroudeau, nie mogli się zemścić, popełnił on tę niezręczność, iż drasnął Bixiou, którego, dzięki jego dowcipowi, przyjmowano wszędzie, a który nie przebaczał. W wielkiej sali Rocher du Cancale, wobec poważnych ludzi obecnych tam na wieczerzy, Filip rzekł do Bixiou, który zapowiadał się w odwiedziny do pałacu.
— Będę cię przyjmował kiedy zostaniesz ministrem!
— Trzeba zatem przejść na kalwinizm, aby się dostać do ciebie[1]? rzekł Bixiou obracając rzecz w żart.
Ale rzekł sobie w duchu:
— Jeżeli ty jesteś Goliat, ja mam swoją procę, a kamyków nie zbraknie.
Nazajutrz, mistyfikator ucharakteryzował się u jednego ze zna-
- ↑ Ministre jest także nazwą protestanckiego pastora.
