Strona:PL Balzac - Kawalerskie gospodarstwo.pdf/137

w obronę, to dobre stworzonko, niewinne jak nowonarodzone dzicię.
 Słysząc to ostatnie zdanie, doktór, uderzony słowem niewinna, skinął na stryja Brazier i wyszedł z nim na dziedziniec, a potem do ogrodu, zostawiając mąciwodę przy nakrytym stole, między Franusia a Janem-Jakóbem, którzy zaczęli ją brać na spytki i którym opowiedziała naiwnie spotkanie z doktorem.
 — No, dziewuszko, ostańże tu z Bogiem, rzekł stryj Brazier, całując Florę w czoło. Możesz powiedzieć, że szczęście ci się trafiło; niby żeś się dostała do domu tego zacnego ojca i opiekuna ubogich; trzeba go słuchać jak swego rodzonego... Bądź bardzo greczna, potulna i rób co ci każę...
 — Przygotujesz jej pokój nad moim pokojem, rzekł lekarz do Franusi. Od dziś wieczora będzie tam sypiała. Jutro sprowadzimy jej szewca i szwaczkę. Daj jej zaraz nakrycie, będzie jadała z nami.
 Wieczorem, w calem Issoudun wszystko rozprawiało jedynie o instalacji małej mąciwody u doktora Rouget. Ów przydomek został, w tej krainie kpiarzy, pannie Brazier przed, podczas i po dobie jej świetności.
 Lekarz chciał z niej zapewne zrobić na małą skalę to, co Ludwik XV zrobił na wielką z panny de Romans; ale wziął się do dzieła zbyt późno: Ludwik XV był jeszcze młody, gdy doktór znajdował się w kwiecie starości. Od dwunastu do czternastu lat, mała mąciwoda zażywała szczęścia bez chmurki. Dostatnio odziana, wystrojona o wiele świetniej niż najbogatsza dziedziczka w Issoudun, miała złoty zegarek oraz inne klejnociki, jakie doktór jej dał aby ją zachęcić do nauk; przyjął bowiem preceptora aby ją nauczył czytać, pisać i rachować. Ale roślinne niemal życie właściwe wieśniakom zaszczepiło Florze taką odrazę do gorzkiej czary wiedzy, że doktór musiał dać za wygraną w swoich wychowawczych planach. Postępowanie jego z tą dziewczyną, którą chował, uczył i kształcił ze staraniem tem bardziej wzruszającem ile że mniemano go niezdolnym do czułości, spotkało się z rozmaitą interpretacją w plot-