Strona:PL Balzac - Fizjologja małżeństwa. T. 1.pdf/111

której życie jest samą słodyczą i upojeniem. Słowo to będzie trwać wiecznie, jak wiecznie trwać będą złudzenia i omyłki, gdyż jest ono najohydniejszem kłamstwem. Jeśli miesiąc miodowy zjawia się w postaci nimfy strojnej w wieniec świeżego kwiecia, pieszczotliwej jak syrena, to dlatego iż jest on wcieleniem nieszczęścia, a nieszczęście nadciąga najczęściej wśród pustoty i igraszek.
 Małżonkowie, którym przeznaczone jest kochać się całe życie, nie znają miodowego miesiąca; dla mich nie istnieje on wcale, a raczej istnieje ciągle: podobni są Nieśmiertelnym, którzy nie pojmowali śmierci. Ale takie szczęście przekracza zakres niniejszej książki; zatem, dla naszych czytelników, małżeństwo stoi pod znakiem dwóch księżyców: miesiąca miodowego, oraz zmiennego, kapryśnego miesiąca kwietniowego. Ostatni kończy się rewolucją, zmieniającą go w wąziutki półksiężyc; ten zaś, skoro raz zaświeci nad małżeństwem, to już na całą wieczność.
 W jaki sposób miodowy miesiąc może przyświecać dwojgu ludzi, którzy nie mają się kochać wzajem?
 W jaki sposób zachodzi, pojawiwszy się raz na widnokręgu?...
 Czy wszystkie małżeństwa mają miodowy miesiąc?
 Przystąpmy po porządku do odpowiedzi.
 Zachwycający system wychowania panien i mądre zwyczaje którymi kierują się mężczyźni gotując się do małżeństwa, wydadzą tutaj pełne owoce. Rozważmy najpierw okoliczności które poprzedzają i które towarzyszą najmniej nieszczęśliwym związkom.
 Obyczaje nasze rozwijają u młodej dziewczyny, która ma zostać twoją żoną, ciekawość, z natury rzeczy bardzo silną; a że matki we Francji mają w dodatku szczególną ambicję aby ich córki codzień stykały się z ogniem a jednak się nie poparzyły, ciekawość ich dochodzi do bezgranicznych rozmiarów.
 Głęboka nieświadomość tajników małżeństwa zamyka oczy tej młodej istoty, równie naiwnej jak przebiegłej, na niebezpieczeństwa jakie z niem są związane. Przedstawiano jej nieustannie małżeństwo jako epokę tyranji i wolności, królowania i użycia; — stąd,