Strona:PL Balzac - Eugenja Grandet.djvu/116

W tym wieku, świeżość wydaje się nieodłączna od czystości duszy. Głos, spojrzenie, lica, zdają się w harmonji z uczuciami. Toteż najtwardszy sędzia, najsceptyczniejszy adwokat, najbardziej nieużyty lichwiarz wahają się uwierzyć starości serca, plugawym rachubom, kiedy oczy są jeszcze wilgotne i czyste, kiedy niema zmarszczek na czole.
 Karol nie miał nigdy okazji zastosowania etyki paryskiej i aż do tego dnia był uroczy swem niedoświadczeniem. Ale, bez jego wiedzy, egoizm rozsiadł się w jego sercu. Ziarna ekonomji politycznej na użytek paryżan, utajone w jego sercu, niebawem miały w niem zakwitnąć, skoro tylko z bezczynnego widza miał się stać aktorem w dramacie rzeczywistego życia.
 Prawie wszystkie młode dziewczyny poddają się słodkim wróżbom tych objawów; ale, gdyby nawet Eugenja była przezorna i bystra tak jak bywają niektóre dziewczęta na prownicji, czy mogłaby się mieć na baczności przed swoim kuzynem, kiedy u niego zachowanie, słowa i czyny były jeszcze w zgodzie z natchnieniem serca? Przypadek — nieszczęsny dla niej — pozwolił jej przejąć ostatnie wylewy szczerej tkliwości, mieszkającej w tem młodem sercu, i usłyszeć, aby tak rzec, ostatni jęk sumienia. Odłożyła tedy ten list, dla niej pełen miłości, i zaczęła się z lubością przyglądać śpiącemu. Świeże złudzenia życia igrały dla niej jeszcze na tej twarzy; przysięgła sobie, że go będzie kochać wiecznie. Następnie rzuciła oczami na inny list, nie przywiązując wielkiej wagi do tej niedyskrecji: jeśli zaczęła go czytać, to aby zyskać nowy dowód szlachetnych przymiotów, których — podobna do wszystkich kobiet — użyczała swemu wybrańcowi.
 „Mój drogi Alfonsie, w chwili gdy będziesz czytał ten list, ja nie będę miał już przyjaciół; ale wyznaję ci, że wątpiąc o ludziach światowych, nawykłych szafować tem słowem, nie zwątpiłem o tobie. Proszę cię zatem o uporządkowanie moich interesów i liczę na ciebie, że mi pomożesz wycisnąć jak najwięcej grosza ze wszystkiego co posiadam. Musisz już znać moje położenie. Nie mam już