Strona:PL Balzac - Eugenja Grandet.djvu/113

cznę tak, jak zaczynali ludzie z charakterem, którzy za młodu nie mieli ani grosza, a którzy wrócili z Indyj bogaczami. Od dziś rana spokojnie przyglądam się swojej przyszłości. Jest ona okropniejsza dla mnie niż dla kogobądź innego; dla mnie, pieszczonego przez matkę, która mnie ubóstwiała; kochanego przez najlepszego ojca, i obdarzonego, na wstępie w świat, miłością takiej Anny! Poznałem tylko kwiaty życia; to szczęście nie mogło trwać. Mam wszelako, droga Aneto, więcej odwagi, niż można się jej było spodziewać po lekkomyślnym chłopcu, nawykłym do pieszczot najrozkoszniejszej kobiety w Paryżu, kołysanym słodyczami życia rodzinnego, któremu wszystko uśmiechało się w domu i którego zachcenia były dla ojca prawem... Och, mój ojciec, Anetko, nie żyje... Więc tak, zastanowiłem się nad swojem położeniem, zastanowiłem się nad twojem także. Bardzo się postarzałem w ciągu tej doby. Droga Anno, gdybyś — chcąc mnie zatrzymać przy sobie w Paryżu — poświęciła wszystkie słodycze twego zbytku, twoją tualetę, twoją lożę w Operze, jeszcze nie doszlibyśmy do cyfry wydatków koniecznych dla mego lekkomyślnego życia; niemógłbym zresztą przyjąć takiego poświęcenia. Rozstajemy się tedy dziś na zawsze...
 — Porzuca ją, Panno Najświętsza! Co za szczęście!
 Eugenja skoczyła z radości. Karol uczynił ruch, dreszcz ją przebiegł ze zgrozy; szczęściem dla niej, nie obudził się. Czytała dalej:
 „Kiedy wrócę? Nie wiem. W klimacie Indyj Europejczyk szybko się starzeje, zwłaszcza Europejczyk który pracuje. Powiedzmy, za dziesięć lat. Za dziesięć lat, twoja córka będzie miała lat ośmnaście, będzie twoją towarzyszką, twoim szpiegiem. Świat będzie dla ciebie okrutny, córka może bardziej jeszcze. Widzieliśmy przykłady takich okrucieństw świata i niewdzięczności młodych dziewcząt; umiejmy z nich skorzystać. Zachowaj w głębi swej duszy — jak ja zachowam w mojej — wspomnienie tych czterech lat szczęścia, i pozostań wierna, jeśli zdołasz, swemu biednemu kochanko-