Strona:PL Adam Zakrzewski - Historja i stan obecny języka międzynarodowego esperanto.djvu/61

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

pendance belge.” Pierwszymi we Francji krzewicielami byli Gaston Moch, redaktor Indépendance belge, oraz Ludwik de Beaufront, filolog, który pracował od lat wielu nad utworzeniem języka międzynarodowego pod nazwą „Adiuvanto,” lecz zapoznawszy się z Esperantem, uznał projekt swój za gorszy i stał się gorliwym esperantystą. Już w r. 1898 Beaufront założył w Epernay pismo miesięczne „L’Esperantiste” i towarzystwo dla propagandy esperanta we Francji. Dzięki licznym broszurom agitacyjnym[1], tworzyć się zaczęły wkrótce kółka w wielu miastach francuskich:

  1. Wymieniamy z nich najlepsze: G. Moch. «La question de la langue internationale et sa solution par l’Esperanto,» odbitka z Revue de Sociologie (Paryż, 1897). L. de Beaufront. «Essence et avenir de l’idée d’une langue internationale» (Paryż, 1900). L. de Beaufront. «L’Esperanto seule vraie solution de la langue auxiliaire internationale» (Paryż, 1902). L. Couturat. «Pour la langue internationale» (Coulomiers, 1903). Po polsku: A. B. Brzostowskiego. «W sprawie nazbyt już nas kompromitującej» (Warszawa, 1905).