Kongresy, zjazdy czy konferencje to były dni świąteczne. Szare dni codzienne wypełniała nieustanna praca wiecowo-zgromadzeniowa. A obok tego praca publicystyczna. Daszyński pisywał stale do codziennego „Naprzodu“, zasilał pozostałą prasę socjalistyczną, wydawał broszury. W r. 1900 wyszła w Krakowie z druku broszura Daszyńskiego „Pogadanka o socjaliźmie“, stanowiąca zwięzły, jasny i popularny wykład podstaw socjalizmu i obalenie najpowszechniej używanych argumentów przeciwników. Broszura ta stanowiła przez długie lata niezastąpione narzędzie agitacji i ukazała się w całym szeregu wydań. W r. 1902 wydał w Krakowie szkic socjologiczny: „O formach rządu“, studjum ustrojowe zawierające historyczny przegląd najważniejszych form politycznych.
Wśród mozolnej, żmudnej, bezustannej pracy minął spokojny okres pierwszych kilku lat dwudziestego stulecia. Tymczasem zaczęła się zbliżać burza wielkich wydarzeń.
Wstrząs rewolucyjny nie nastąpił na bezpośrednim terenie pracy i walki Daszyńskiego, nastąpił w sąsiedniej dzielnicy rozbiorowej. Ale jednolitość polskiego ruchu socjalistycznego była wtenczas już tak wielką, że kordony graniczne nie mogły wstrzymać najgłębszego współodczuwania spraw, które z natury swego wielkiego znaczenia miały charakter ogólnopolski. Gorączkowe tętno ruchu rewolucyjnego objęło całą polską klasę robotniczą. Wreszcie rewolucja w państwie carów nie przeminęła bez bezpośrednich skutków dla krajów sąsiednich, wzmogła i tam walkę i wywołała również doniosłe przemiany. Nie trudno doszukać się związku między walką rewolucyjną w Rosji i Królestwie Polskiem, a walką o powszechne głosowanie w Austrji i Galicji.
Wybuch wojny japońsko — rosyjskiej stanowił początek tego okresu. Już od samego początku wojny było dla socjalistów polskich widocznem, że stawia ona przed sferami rewolucyjnymi w Polsce wielkie możliwości. Dnia 28 lutego 1904 r. przemawiał już Daszyński w tej sprawie w Krakowie na wielkiem
