Strona:PL Adam Próchnik - Ignacy Daszyński życie praca walka.pdf/29

łano do Krakowa drugi kongres socjalistyczny. Na kongres zjechało się 50 delegatów. Policja jednak kongres rozpędziła, a Daszyński jako jeden ze zwołujących odsiedział za to 5 dni w areszcie. Kongres jednak mimo wszystko odbył się w lokalu redakcji „Naprzodu“. W sierpniu 1893 roku Daszyński uczestniczył w kongresie międzynarodowym w Zurychu.
 W październiku 1893 roku przeniósł się z Krakowa z powrotem do Lwowa, gdyż obecności jego wymagał stan tamtejszej organizacji. Pozostanie tam przez kilka miesięcy i wprowadzi rozwój organizacji lwowskiej na normalne tory. Tam wyszła w roku 1894 z druku druga jego broszura pod pseudonimem Żegoty p. t. „Krótka historja rozwoju partii socjalistycznej w Galicji (od 1 maja 1890 do 1 maja 1894)“. W broszurze tej m. in. uzasadnia stanowisko socjalizmu wobec patrjotyzmu: „Tam, gdzie klasy wyższe używają i nadużywają patrjotyzmu dla stłumienia ludowego ruchu klasowego i do osłonięcia niesprawiedliwości społecznej, tam socjaliści bez wahania zdzierają tę maskę z twarzy obłudników; gdzie patrjotyzm jest wyrazem dążeń do niepodległej i wolnej ludowej Polski, tam wkrótce oni staną na czele jako patrjoci w najlepszem tego słowa znaczeniu“. Zgodnie z tem partja postanowiła obchodzić uroczyście stuletną rocznicę powstania kościuszkowskiego. Dnia 8 kwietnia 1894 r. odbyło się we Lwowie uroczyste zgromadzenie ludowe, na którem przemawiał Daszyński. Wykazując ludowy charakter powstania stwierdza, że ideę wolności i niepodległości przejął dziś proletarjat. „Niema i nie będzie zgody między despotyzmem a proletarjatem polskim!“ — woła. „Opuszczeni w tej walce przez nasze klasy posiadające, szukamy dla ludowej Polski sojuszników wśród proletarjatu zachodniej Europy“ oświadcza, i wiąże dążenia robotnika polskiego z międzynarodowym charakterem ruchu socjalistycznego. Kończy wreszcie żądaniem praw politycznych dla ludu, a przedewszystkiem powszechnego prawa wyborczego.
 Począwszy bowiem od jesieni 1893 r. walka o reformę prawa wyborczego doznała wielkiego ożywienia w związku z wysuniętym przez rząd Taaffego projektem reformy. Daszyński z całą namiętnością, z całym temperamentem i energją rzucił się w wir walki o powszechne prawo głosowania. Walka ta w ciągu najbliższych kilkunastu lat będzie głównie wypeł-