Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1454

 — Niewiem.
 — Cały w rozpaczy udał się do swego zamku Engera; jeżeli przejeżdżać tamtędy będziesz mój przyjacielu odwiedź go.
 — Naumyślnie tam pojadę; biedny chłopak!
 — A teraz bywaj zdrów.
 — Pani mnie wyganiasz?
 — Tak jest.
 Henryka wymówiła tę odpowiedź podnosząc do oczu lornetkę. Tristan wodząc wzrok za kierunkiem ręki, ujrzał młodego człowieka świeżo wchodzącego i którego wzrok spotykał się ze wzrokiem przedzielonym lornetką.
 — Ostatnie zapytanie, wyrzekł Tristan.
 — Mów.
 — Ta Lea co dzisiaj śpiewa, jestże tą samą która dawniéj śpiewała pod kratą dziedzińca twego pałacu?
 — Tak jest, ta sama.
 — I która odmówiła ci odniesienia twego listu?
 — Ta sama, ale któż ci to wszystko powiedział?
 — Ona sama.
 — To znasz ją?
 — Znałem w Medyolanie.
 Henryka rzuciła na Tristana, niezmiernie badawcze i znaczące spojrzenie.
 — Tak jest odpowiedział młody nasz bohater.
 — Pójdziesz ją powitać.
 — To mi nie potrzebne.