Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1148

nie... Z jego mowy, można było odgadnąć jak mu serce biło, a nawet gdy mówił o czém inném a nie o swéj kochance, usta mu drżały i wachał się, co przekonywało o słanie jego umysłu i serca.
 — Wszakże pan będziesz do mnie pisał? zapytał.
 — Będę.
 — Będziesz jéj mówił o mnie?
 — Bądź spokojny.
 — Nie bardzo jednak otwarcie, bo kobieta zawsze okrywa się wstydem, gdy obcy mówi jéj o kochanku.
 — A jednak jest między nami pewien rodzaj zwierzenia, skoro ona mi zaleciła abym ci oddał jéj portret.
 — To prawda, pan zostajesz, pan jesteś daleko szczęśliwszy.
 — A ty, powrócisz za piętnaście dni.
 — Jak będzie można najprędzéj. Jakże się będę nudził; nieprawdaż, że już pana tém nudzę?
 — Wcale nie, wiem ja jak to idzie.
 — No, już żegnam pana, odjeżdżają.
 — Bądź zdrów.
 Rzeczywiście, zatrąbiono na podróżnych.
 Obadwaj przyjaciele uściskali się.