Przejdź do zawartości

Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/511

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

z Afryki i Syrji, nawet Arab Filip i Grot Maksymus po Aurelianach i Probusach tych surowych wieśniakach z Ilyrji, zasiądą na tronie, który runie pod Hunnem Augustulem; ten ostatni zakończy życie w Kampanii, z pensją sześć tysięcy liwrów złotem, jaką mu wyznaczy Odoakr król Herulów. Wszystko to krążyło z kolei koło Rzymu, a Rzym zaś dotąd stoi niewzruszony. Capitole immobile saxum.
— Czy czasem nie temu pomięszaniu ras Italiowie zawdzięczają ustalenie odwagi i męzkość charakteru? spytał Macdonald.
— Ach myślisz pod tym względem jak inni, kochany Macdonaldzie, sądząc o rzeczach z pozoru; a więc ponieważ lazaroni są nikczemni i leniwi, czy można powiedzieć że wszyscy Neapolitańczycy są podli i próżniacy. Przypatrzmy się tym dwom indywiduom, które Neapol nam przysłał, Solvacie Palmieremu i Hectora Caraffę: czy możesz mi wymienić w naszych legionach dwie również potężne osobistości? Różnica jaka istnieje pomiędzy Italami a nami mój kochany Józefie, a lękam się aby ta różnica nie wypadła na niekorzyść naszą, jest ta właśnie, że my wierni naszemu zwyczajowi niejako feodalnemu, poświęcamy się dla jednego człowieka, gdy tymczasem w Italii w ogóle ludzie umierają dla idei. Włosi wprawdzie nie szukają jak my bezużytecznych awanturniczych przygód: myśmy zwyczaj ten odziedziczyli po naszych przodkach starych Gallach; nie ubóstwiają oni również zwyczajem rycerskim kobiety jak my, bo historja ich nie ma ani Joanny d’Arc, ani Agnieszki Sorel; nie oddają się przytem marze