Przejdź do zawartości

Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/510

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

ściśnięte, ocienione włosami spadającemi aż do brwi — jest to cecha typu prawdziwie rzymskiego, nadto porównaj te brwi gęste, zmarszczone, ocieniające oko ponure, z czołem szerokiem i otwartem Cezara, z jego oczami orła.
— Albo sokoła occhi griffagni, powiedział Dante.
Nievris et vegetis oculis, powiedział Siusztong, a ja wolę odwołać się do Swetoniusza, jego oczy czarne i pełne życia; przestańmy tylko na tem orzeczeniu a przekonasz się łatwo, który z nich dwóch miał inteligencję. Zarzucają Cezarowi że wpuścił do senatu senatorów niezdolnych; w postępowaniu tem leżał jego geniusz, a tem samem i geniusz Rzymu. Ateny, a przez Ateny rozumiem Grecję, Ateny były tylko kolonią, roili się tam niby pszczoły, i działali na zewnątrz. Rzym przedstawiał zabór, wzdychał do panowania nad światem i przerabiał go na swój sposób: cywilizacja wschodnia, Egipt, Syrja, Grecja, wszystko ulegało Rzymowi, przeszło niejako przez jego miecz, tak samo jak barbarzyńskie ludy zachodnie Iberja, Galia, Armoryka nawet; pokolenie semityckie, w osobie Kartaginy i Judea oparły się Rzymowi, ale Kartagina została zniszczoną, żydzi poszli w rozsypkę, świat nakoniec cały zapanował nad Rzymem, bo świat cały zawarty jest w Rzymie; po Augustach, Tyberjuszach, Kaligulach, Klaudjuszach, Neronach, to jest po Cezarach rzymskich, nastąpią Flawiusze, którzy są już tylko Italczykami, nareszcie wstąpią na tron Antoninowie, są to już Hiszpanie, Gallowie, z kolei ukażą się Septymy, Karakalle, Heliogabale, Aleksandry Sewery, rodem