Poznawszy pewną pannę z magazynu
Musiał zapłacić jej piwo i Prater.
Pływali łódką, strzelali do celu —
Wszystkich rozrywek zliczyć nie potrafię.
Ona jeździła ślicznie na żyrafie
A on na świni w jakimś karuzelu.
Lecz coraz częściej począł ziewać skrycie
I z całodziennej gdy wracał gonitwy,
Śniły się marsze, placówki i bitwy
I obozowe pośród druhów życie.
Więc wnet pokłócił się z swoją niewiastą
Poznawszy, że jest straszną panteistką.
A że mu nadto obrzydło już wszystko,
To jasne, głupio rozbawione miasto,
Ta wieczna sztuka mięsa i ogórek,
Ten tłum po barach i kawiarniach liczny,
Karuzel, teatr, tramwaj elektryczny,
A nawet w pewnej ubikacyi sznurek,
Bo się to wszystko powtarzało w kółku
I wielkiej chwili przeczyło niegodnie —
Skrócił swój urlop o cztery tygodnie
I po dniach siedmiu powrócił do pułku.
Strona:Płomienie (Zbierzchowski).djvu/44
Ta strona została uwierzytelniona.
