Strona:Opis powiatu jasielskiego.pdf/591

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

do Austryi na tak zwany fundusz religijny kupili od fiskusa Brzyska Karol Eder, Jan Jakób bar. Boesner i Fries i Spółka. Jeden z późniejszych nabywców Brzysk zamienił je za Frysztak z Kotarskim, dziadkiem teraźniejszego właściciela. Na mocy dekretu dziedzictwa po Karolu Kotarskim 24. lutego 1847 posiedli Brzyska małoletni Stanisław i Marya Kotarscy w równych częściach, z zastrzeżeniem ¼ dożywocia dla Kunegundy Kotarskiej. W r. 1859, 18. lipca podzielili się w ten sposób wspomniani sukcesorowie Karola Kotarskiego, że Stanisław Kotarski uznany został za wyłącznego właściciela dóbr Żelechów, Wola Żelechowska, tudzież dóbr Brzyska z przyległościami Ujazdem i Kłodawą[1], w którego posiadaniu dotychczas Brzyska pozostają. P. Stanisław Kotarski, to Nestor obywatelstwa jasielskiej ziemi, to bardzo czynny, zasłużony a tyloletni marszałek powiatowy, to typowa postać, wzbudzająca w każdym cześć dla życia nieposzlakowanego, dla prac i zasług oddanych powiatowi.
Kościół parafialny istniał już w 14. wieku. Dokument z r. 1860 wspomina o proboszczu w Brzyskach. Długosz opisuje i parafię i kościół. Do czasów ks. proboszcza Katyńskiego, który sprawował duszpasterstwo w tej parafii od roku 1832 do 1883, wzięto się do budowy nowego kościoła, która postępowała bardzo powoli. Dopiero, gdy przybył do Brzysk na posadę wikaryusza śp. ks. Jan Panczakiewicz, budowa kościoła raźniej postąpiła. Ks. Panczakiewicz wszystek czas wolny od pracy parafialnej przy kościele poświęcił zajęciom koło wspomnianej wyżej budowy. Wszędzie sam doglądał, o wszystkiem wiedział, prowadził rachunki i uskuteczniał wypłaty. Przykładem własnym, słowem zachęty, a czasem i podarkiem z swej kieszeni działał pobudzająco to na robotników, to na parafian. Budowę kościoła ukończono w r. 1879. Nowy kościół pobłogosławiono i zaczęto w nim odprawiać nabożeństwo.

Kościół zbudowany jest z ciosowego kamienia, w stylu gotyckim. Pokryty cynkową blachą, ma połączoną z sobą dzwonnicę, mieszczącą dwa dzwony. Jeden mniejszy, ulany przez

  1. Księgi hipoteczne c. k. sądu jasielskiego.