Strona:Opis powiatu jasielskiego.pdf/589

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Prócz tego, tak sołtys, jak i kmiecie byli zobowiązani do tego wszystkiego, do czego zobowiązywało osadników prawo magdeburskie. Sołtys miał w czasie wyprawy wojennej służyć na koniu, wartającym 3 grzywny. Sołtys otrzymał prawo sądzenia i karania wszystkich złoczyńców w obrębie wsi. Na pastwisko dla bydła pozostawiono jeden łan, którego wspólnie mieli używać tak sołtys, jak i mieszkańcy. Sołtys mógł to sołtystwo sprzedać, zastawić, zamienić, ale zawsze za wiedzą i zgodą opata[1].
W r. 1456, dnia 6. października, potwierdza Kazimierz Jagiellończyk wszystkie przywileje, nadane klasztorowi tynieckiemu przez swych poprzedników. Między wymienionemi i zatwierdzonemi posiadłościami znajdują się także Brzyska[2]. Prawie 100 lat później, w r. 1542, dnia 12. grudnia opat tyniecki Wincenty Baranowski, odnawia ten dokument dwom braciom Strzemioniom, Janowi, burgrabiemu na Goleszu i Piotrowi, podstarościemu tynieckiemu, sołtysom wsi Brzyska, nadając im nowe przywileje. 24. stycznia 1558 zatwierdza na nowo te przywileje Janowi Strzemieniowi[3], który od brata Stanisława kupił trzecią część sołtystwa za kwotę 50 grzywien monety zwykłej[4]. Długosz tak opisuje wieś Brzyska: Wieś, mająca w sobie kościół drewniany, pod wezwaniem św. Maryi Magdaleny. Należy do opata tynieckiego. Są w niej łany kmiecie, z których rozmaicie płacą dziesięcinę; jedni bowiem płacą snopem i wartość dziesięciny ocenia się na 3 grzywny, inni płacą z łanów po fertonie; wartość ocenia się na 2 grzywny; inni ziarnem, dając z łanów korzec żyta i korzec owsa.

Również jest folwark klasztorny, z którego dają dziesię-

  1. Kodeks tyniecki str. 126. W XV. i do połowy XVI. wieku spotykamy w Brzyskach następujących sołtysów: Jakób w r. 1408, Wielisław 1408—1418, Piotr, syn Jakóba 1408, Piotr, zwany Tarabasa w r. 1408 Jan Strzemień albo Strepa 1420—1425, Drugi Jan Strzemień 1457, Piotr Przepiórka 1462, Jan Strzemień 1470—1518, Stanisław Strzemień 1524—1546. Akta sądu leńskiego wyższego w gródku golewskim.
  2. Kodeks dyplom, tyniecki str. 407.
  3. Tamże, str. 127. dopis.
  4. Starodawne prawa polskiego pomniki T. IX. Akta sądu leńskiego w gródku goleskim zap. 1734 i 1758.