tego dokumentu toczy się spór przed Kazimierzem W. pomiędzy opatem tynieckim, a kasztelanem lubelskim, o wsi, które tenże Eustachy posiadał niegdyś, a do których Tyniec na podstawie dokumentów rościł sobie pretensye. Między temi wsiami są wymienione także i Brzyska. Trzeci dokument, już autentyczny, wydany został 11. maja 1360. Dokumentem tym, którym Brzyska nazwane są wsią dawną, „villae antiquae dictae Brzyska“, sprzedaje Jan, opat tyniecki, Tomaszowi i siostrze jego Katarzynie, dzieciom Jaklina, karczowiska pod Brzyskami, za 4 kopy groszy pragskich. Karczowiska te zaczynały się od karczowisk Paska i szły aż do gęstego lasu. Tomasz i siostra jego mieli posiadać między temi karczowiskami jeden łan, wolny zupełnie od wszystkich danin, przez przeciąg 20 lat. Po upływie tego czasu mieli płacić od niego daniny tak, jak i z innych łanów. Prócz tego dał opat Jan, wspomnianemu rodzeństwu las, położony nad trzema strumykami Liwocz, Liwoczka i Chwoszczyzna, do karczowania i założenia tam wsi na prawie magdeburskiem. Las ten wraz z wykarczowanemi polami wynosił 40 łanów frankońskich[1]. Jako osadziciele, czyli sołtysi, otrzymali Tomasz i siostra jego Katarzyna 2 łany wolne, 2 karczmy, jatki rzeźnicze, stoły chlebne, jatki szewskie, młyny i stawy, ile tylko będą mogli ich założyć, bez szkody dla mieszkańców wsi, z wyjątkiem tego stawu, który opat dla siebie zachował. Osadnicy na polach wykarczowanych mieli być wolni od wszelkich danin przez lat 6, a na polach, które sami zdobyli, wycinając lasy, przez lat 20. Po upływie tej wolnicy mieli płaoić z łanów po 9 szkojców jako dziesięcinę dla proboszcza na św. Marcina[2]. Sołtys pobierał 6-ty grosz z czynszów, a trzeci grosz z kar sądowych. Dla wysłannika klasztornego, przybywającego na odbycie sądów, miano dostarczyć 3 obiady, albo za każdy obiad 6 groszy: sołtys miał dawać 1. fertona na ten obiad (12 groszy), a mieszkańcy wszyscy 2 fertony (24 groszy).
- ↑ Łan wielki frankoński czyli niemiecki wynosił 48⅕ morgów. Dr. Piekosiński „O łanach w Polsce wieków średnich“. Rozp. hist. fil. T. XXI. str. 94.
- ↑ Grzywna wynosiła 1 fl. 20 gr. i dzieliła się na 4 fertony albo wiardunki, na 24 szkojce, na 48 groszy. Perton, albo wiardunek wynosił 6 szkojców, albo 12 groszy. Szkojec wynosił 2 grosze.
