Strona:Ogrody północne, III.djvu/13

piękności pociąga uwagę miłośników, zwracając to do Eryk, Rhododendronów, Kamelii, Georgin i t. d. takie uprzedzenia nie długo trwają — róża jednostaynie ma pierwszeństwo — Czciciele jéy nigdy nie będą oskarżani o niewierność, i nie ma żadnego z miłośników kwiatowych, któryby dla róży winnego hołdu nie przyznał.
 Róże między roślinami, jak pomarańcza między oranżeryowemi drzewami, zawsze zaymowały i zaymować będą godne mieysce, i to pobudziło staranie do ich rozmnażania, że teraz liczą do 2, 000 gatunków i odmian.
 Wszystkie róże w monografii Lindla, dzielą się uczennie na 75 postaci, a podług klassyfikacyi Poato, umiesczonéy w dziele le Bon Jardinier, na 37. — Dla praktycznych miłośników ogrodnictwa, zdaje się, możnaby po gospodarsku podzielić na dwa oddziały. 1) Róże tracące liście, mogące zimować i w gruncie na otwartém powietrzu, czyli gruntowe. 2) Zawsze zielone i niewytrzymujące naszę zimę, oranżeryine czyli wazonowe. Do pierwszych należą:
 1) Stoliściowa centifolia. 2) Mchowa, muscosa. 3) Biedrzeńcowa, pimpinellifolia. 4) Damasceńska, damascena. 5) Francuzka, gallica. 6) Prowancka, provincialis. 7) Szypszynowa, canina. 8) Burgundzka, burgundica. 9) Siarczysta, sulphurea. 10) Cielista, incarnata i inne. — Do drugich: 1) Indyyska, indica. 2) Bengalska, bengalensis. 5) Burbońska, burboniana. 4) Noazeta, noasettiana. 5) Często kwitnąca, semper florens. 6) Myszkowa, maschata. 7) Banksowa, bancsia i t. d.