mienia, że kapłani winni się zajmować tylko Bogiem i staraniem o pozyskanie dusz P. Bogu; te czynności św. Dyonizy Areopagita nazywa Boskiemi[1].
Św. Antonin utrzymuje, że wyraz Sacerdos (kapłan) znaczy Sacra docens[2].
Wedle innego pisarza, Presbyter ma znaczyć praebens iter[3], dla tego św. Ambroży daje kapłanom nazwę: wodzów i kierowników owieczek Chrystusowych.
Św. Piotr nazywa duchownych: Królewskie kapłaństwo, naród święty, lud nabycia[4].
Lud przeznaczouy do nabywania nie pieniędzy ale dusz[5].
Sami nawet poganie przepisywali kapłanom swoim aby zajmowali się li tylko oddawaniem czci bożkom, a żadnego nie sprawowali urzędu.
11. Św. Grzegórz mówi o kapłanach: Winniśmy zostawić na boku wszystkie sprawy ziemskie a zajmować się tylko sprawami Bożemi; lecz my robimy całkiem przeciwnie, opuszczamy sprawy Boże a oddajemy się ziemskim[6].
Mojżesz otrzymawszy rozkaz od P. Boga oddania się wyłącznie sprawie tyczącej Jego chwały, gdy nie przestał zajmowania się rozstrzyganiem sporów ludu, upominany był o to od Jetra, który mu rzekł: Głupią pracą psujesz się... Bądź ty ludowi w tych rzeczach które ku Bogu należą[7]. Lecz coby powiedział Jetro, gdyby widział na-
