Strona:Nowy Nick Carter -02- Skradziony król.pdf/46

 Niósł pod pachą niewielką kasetkę.
 Przez schody, długie korytarze i wspaniałe sale biegł niemal do maleńkiego saloniku, w którym oczekiwała nań królowa.
 Skłonił się przed nią głęboko.
 — Dziękuję Waszej Królewskiej Mości za jej cierpliwość i przepraszam bardzo, że przybywam tak późno. Ale informacje Waszej Królewskiej Mości były tak skąpe, że z trudem musiałem je sobie sam zdobywać.
 Łza zabłysła w oczach królowej. — Szczęśliwa jestem, widząc pana znów u siebie. I doprawdy nie wiem, jak panu dziękować... Uratował pan kraj i mnie...
 Prawie poufałym ruchem postawił przed królową przyniesioną kasetę.
 — Ten podarunek przysyła królowej Illirji Balma.
 Rzuciła się gwałtownie na kasetkę. Nacisnął ukrytą sprężynę, wieko odskoczyło, na niebieskim pluszu leżały, błyszcząc i mieniąc się wszyskiemi kolorami, bezcenne klejnoty.
 Z zapartym oddechem przyglądała się królowa tym skarbom — Bogu niech będą dzięki! szeptała.
 Nick Carter czekał cierpliwie, wreszcie zaczął mówić przyciszonym głosem:
 — Złoczyńcy zostali ukarani. Sekretarz padł z ręki swego wspólnika, Raczo czyli Filino znajduje się już w rękach Balmy. Był to jedyny sposób szybkiego zakończenia sprawy. Obeszło się też bez rozpraw sądowych, które