Strona:Najnowsza kuchnia wytworna i gospodarska.djvu/144

makaron lub szpinak, co kto lubi; można też przyrządzić sos pomidorowy i polać nim pieczeń pokrajaną na półmisku.

 8. Fricandeau z jarzynami (à la jadinière). Fricandeau udusić jak wyżej; a osobno przesmażyć na maśle dużo różnych jarzyn drobno pokrajanych: jak: marchewkę, kalafior, kalarepkę, fasolę, groszek zielony, a w lecie dodać trochę szparagów, które ugotować w słonej wodzie – wszystkie te jarzynki, gdy pieczeń już dochodzi, dorzucić do rondla, niech się razem podduszą i ubrać niemi półmisek. Gdy pora młodych kartofli, to można je podać oddzielnie lub dorzucić również do mięsa.

 9. Fricandeau z ostrym sosem po angielsku. Do mięsa przyrządzonego jak wyżej, gdy już do polowy uduszone, dodać drobno usiekanej cebuli, którą razem z łyżką mąki wsypać do rondla, a gdy się przesmaży, wlać 4 łyżki śmietany, łyżeczkę sosu angielskiego Cabul lub mocnej musztardy i dodać trochę papryki dla ostrości. Podać z makaronem lub kartoflami.

 10. Cielęcina po bretońsku. Położyć na brytwannie ładny kawałek mostku lub dyszka i równej ilości kawałek tłustej wieprzowiny, podlać masłem, posolić i popieprzyć i razem piec w bardzo gorącym piecu. Cielęcina, która sama z siebie jest mdła, nabiera od wieprzowego mięsa ostrzejszego smaku. Do tej pieczeni gotuje się oddzielnie białą fasolkę na kwaśno (patrz jarzyny), można też podać pyzy ze słoninką (patrz potrawy mączne).

 11. Pieczeń cielęca po wojskowemu. Ćwiartkę cielęciny naszpikować grubymi paskami słoniny i ozoru peklowanego, potem ją skropić octem i oliwą, obłożyć włoszczyzną pokrajaną w plasterki, liściem bobkowym i korzeniem i tak pozo-