Strona:Michał Bałucki-Za winy niepopełnione.djvu/49

godzinę jego męki. Siedział tedy zachmurzony i nie zadawał sobie wcale pracy bawić panny. Rada nie rada, musiała zacząć sama:
 — Budzę pana.
 — Ja nie śpię.
 — Ależ mówi się: w kolorze?
 — Jakto: w kolorze?
 — W jakim kolorze pan chcesz, żebym pana zbudziła?
 — W jakim się pani podoba.
 — Naprzykład w białym.
 — I owszem.
 — Ależ nie mówi się: owszem; tylko, czy pan kocha tę osobę, albo lubi, albo nienawidzi.
 — Którą osobę?
 — Ach! jakiż to ignorant — pomyślała sobie w duszy ze zgorszeniem panna Aniela, a głośno dodała: — Ja panu już powiem którą, tylko pan musisz piérwéj powiedzieć, czy kochasz.
 — A! więc zgadywanego? No, więc niecierpię.
 — Panna Inspicyentówna.
 — Kiedy ja nie znam żadnéj panny Inspicyentównéj.
 — Jakto? nie poznał jéj pan jeszcze? To dziwna! bo ona od rana do wieczora szwenda się po mieście; wszędzie jéj pełno. To pan może i panien kontrolerównych także jeszcze nie poznał.
 — Oprócz pani, nie poznałem nikogo.