Strona:Maurycy Jókai - Czarna krew Tom.2.djvu/73

 — Ty jesteś inicyatorem tego koncertu?… Właściwie nie z tobą chciałem mówić, ale z muzykantem.
 Pan Ollósi ruszył brwiami i oczy szerzej otworzył…
 Aha. Jest to także rodzaj Phaedonsowego polowania: nie szuka się samego lwa, tylko jego tropu.
 — Przyślę ci go zaraz — odparł cierpliwie Zoltan.
 I poszedł poszukać Paola.
 Przed Szymonem dreptał wciąż Ollósi.
 — Mój najmilszy panie Ollósi — rzekł mu Ekscelencya ze słodyczą, w której drgała wściekłość — będę cię prosił jeszcze o jeden dowód życzliwości. Mianowicie, racz się pan wynieść ztąd dla mojej miłości na cztery wiatry, gdzie cię oczy poniosą!
 Rzecz prosta — nie złożyć tego dowodu życzliwości dla jego Ekscelencyi — pan Ollósi nie mógł, zatem usunął się z sali, ale pomimo to ręczyć śmiało można, że wszystko, co dalej nastąpiło, równie dobrze widział i słyszał, jak przedtem. Albowiem sprawny reporter, jeżeli już w żaden sposób sam zmieścić się gdzie nie może, to przynajmniej oko i ucho tam posyła.
 W chwilę potem stanął przed Szymonem Paolo.
 — Jestem na wasze rozkazy, Ekscelencyo.
 Baron Szymon potrzymał mu przed oczyma program.
 — Kto ułożył to menu muzykalne?
 — Ja sam.
 — Kiedy przedstawiłeś pan to cenzurze?