Ta strona została uwierzytelniona.
XIX.
Takim był pierwszy mój w Kararze ranek,
Błękitem, słońcem, rosą malowany;
I tak dni miłych rozpoczął się wianek,
Na nić pogody złotą nanizany;
Dziś rozprysł w czasie jak lot kraśnych baniek,
Które w przestworu powietrznego ściany
Śle małe dziecko; lecz któż z czasu toni
Zaczerpnie wody i zawrze ją w dłoni?
Październik 1913
KONIEC FRAGMENTU »KARAREIDY«.
