że w Anglii na jakimś mityngu uchwalono, iż towarzystwa rolnicze jako tamujące postęp rolnictwa rozwiązać należy; zentuzyazmowany tą myślą, stracił resztę wiary w towarzystwo. — Wymieniając szesnaście grubszych i delikatniejszych odcieni, zapewniam, że nietylko w niczém nie przesadziłem, ale jeszcze, niejedno wypuszczając, nie dość może wybitnie tę stronę naszéj społeczności skreśliłem.[1] Nie jest możliwém, ażeby praca rolnicza systematycznie postępować mogła, jeżeli będziemy stronili od zebrań rolniczych, które jedyne podają nam sposobność porozumiewania się, czy to pod względem wyszukiwania środków, czy téż pod względem obierania kierunku, jakiby według danych okoliczności każdemu gospodarstwu z osobna nadać wypadło. Jeżeliby kto wyobraził sobie, iż z zebrań rolniczych wyniesie od razu widoczną, namacalną korzyść, ten oczywiście doznałby zawodu, ale jeżeli kto przychodzi na zebranie z tém przekonaniem, że samo zetknięcie się z myślącymi ludźmi nie jest dla człowieka wykształconego bez wpływu, ten niezawodnie korzyść odniesie, nasunie mu się bowiem w przebieganiu rozmaitych rolniczych kwestyi niejedna dobra myśl, z którą, obchodząc swoją zagrodę i trzymając się wiernie dawno zaprowadzonego trybu, nigdyby się nie był spotkał. Jak w materyalnym, tak i w duchownym świecie wszelkie tarcie jest znamieniem ruchu, którego skutkiem jest ogłada i oświata. Kamień, ocierający się o kamień, nabiera ogłady i połysku; dzikie zwierzęta, trzymające się
- ↑ Towarzystwo Rolnicze Centralne liczy przeszło 800 członków. Na walnych zebraniach bywa tylko kilkudziesięciu, a na wydziałowych o wiele jeszcze mniéj; ten brak udziału zdaje się popierać moją repartycyą; a jeżeli Szanowni Członkowie uważają ją za nieuzasadnioną, to niechże mnie o tém zechcą przekonać licznym udziałem na walnych zebraniach, a wtenczas zdanie moje cofnę i z największém zadowoleniem odwołam.
