Strona:Maksymilian Jackowski - Ułomności nasze narodowe i społeczne oraz środki ku sprostowaniu tychże.pdf/259

sung verwilderten, arbeitsscheuen, genussüchtigen und ignoranten eingebornen Bevökerung nachzehnjähriger Erfahrung mit den Worten „ein einziger Deutscher ist mir lieber, als das ganze polnische Volk.” Lubo na stosunki społeczne polskie jednostronnie zapatruje się Autor, widać jednakże z jego zapatrywań, że zna je lepiéj, aniżeli inni Niemcy, którzy dotąd o nich pisali; widać, iż musiał się starać wżyć w kwestyą polską, poznać charakter narodu, wyśledzić jego słabe strony, aby mu tém pewniejszy cios zadać.
 W przedmowie swéj powiada między innemi: że pismo jego ma posłużyć z jednéj strony do usunięcia przesądów, jakie obiegają po świecie o Księstwie i jego mieszkańcach, z drugiéj strony ma zacierać i łagodzić różnicę opinii, jaka między Polakami i Niemcami od czasu do czasu sztucznie bywa wywoływana, już to zalecając Niemcom sprawiedliwość, już to wskazując Polakom wielkie neutralności pole, gdzie wszelkie narodowe i religijne opinie znikają, — to wielkie pole twórczości umysłowéj i materyalnéj pracy, na którém nabywa się tego przekonania, że państwo nie powinno mieć żadnego członka głupiego, leniwego, któryby się nie dał przekonać lub z jego zasadami pogodzić. Kwestyą polską uważa jako opozycyą, która najszlachetniejsze części w popieraniu interesów państwa absorbuje i która tak długo powinna być zwalczana, dopóki odosobnionego swego szkodliwego stanowiska dla dobra ogólnego się nie z rzecze. „Ich betrachte den Polonismus nicht wie ein Unglück, wie ein Missgeschick, das ertragen werden, sondern als eine Opposition, die, wenn sie ihre edelen Kräfte der Förderung des Staates „Preussen” entzieht, so lange bekämpft werden muss, bis sie auf jede dem Gemeinwohl verderbliche Sonderstellung Verzicht geleistet hat.” Daléj ubolewa nad