Strona:Maksymilian Jackowski - Ułomności nasze narodowe i społeczne oraz środki ku sprostowaniu tychże.pdf/204

 Cześć utrzymuje na drodze obowiązku i zasad, nie daje z niéj zboczyć i przypomina zawsze tę prawdę: że człowiek, który głosi się wyznawcą jakiéj zasady a nie chce się dla niéj poświęcić, nie ma czci w duszy. Przez cześć rozumie naród nasz uosobienie wszystkich cnót i dobrych przymiotów człowieka i twierdzi, że ten, kto nie ma czci, nie jest zdolen wierzyć w Boga, nie jest zdolen do żadnego dobrego czynu, a przekonanie to tak się na całéj przestrzeni kraju rozszerzyło i ustaliło, że wszędzie u nas człowieka bez religijnych i narodowych zasad nazywają człowiekiem bez czci i wiary. Tak wybitnie moralnego znaczenie przekonanie jasnym jest dowodem, że pomimo wielu błędów, które osłabiają nasz organizm, pierwiastek wiary i czci głęboko tkwi jeszcze w sumieniu narodu, pielęgnujmy go, kształćmy go, a oparta na nim miłość ojczyzny nie będzie samym objawem zewnętrznym, upstrzonym czczemi słowy, lecz będzie głębokiém uczuciem i przeświadczeniem wewnętrzném, zdolném przetrwać i zwalczyć wszelkie przeciwności.
 Wytrwałość jest to trwanie w jakiémbądź przedsięwzięciu, bez któréj to władzy moralnéj żaden czyn nie może być wykonanym, ani téż w zdążaniu ku doskonałości nie może być postępu. Nie ulegająca zmianie wytrwałość charakteryzuje moc duszy i obudza głęboki szacunek. Jak kropla wody, spadając po kropli, z czasem kamienie wydrąża, tak wytrwałość z niedostrzeżonych przez niedość bystre oko drobnostek olbrzymie tworzy rzeczy, jest to siła ciągle trwająca umiarkowanie naprężona, zwolna naprzód postępująca, która niszczy wszystko, co jéj w drodze stawa. Nam Polakom odmówiła natura wytrwałości, dla naszego ruchliwego temperamentu jest ona monotonną, nie daje nam dosyć wrażeń i jest nudną, jak prawda matematyczna. U nas, jeżeli się