Pijanica, wstrętny pijak, pijaczysko.
Pijaniusieńki, Pijaniuteńki, zupełnie pijany.
Pijany, ten, który ś. upił trunkiem, stracił władzę fizyczną i moralną przez odurzenie ś. napojem, nietrzeźwy; p. jak bela, jak sztok = zupełnie pijany; gdy ci dwaj rzeką, żeś p., możesz iść spać bez nagany = trzeba ulegać namowom, sądom ludzkim; trzymać ś. jak p. płotu = upierać się przy czym; upojony, zaślepiony, odurzony, olśniony: p. dumą, szczęściem; po pijanemu uczyniony, z pijaństwa wynikły: p. swar; po p-emu, przysł., nietrzeźwo będąc pijanym, upiwszy ś., odurzywszy ś. trunkiem.
Pijaństwo, skłonność do nadużywania mocnych, napojów, trunków; opilstwo, nałóg upijania ś., alkoholizm.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/36/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pijar.png/50px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pijar.png)
Pijar, łć., członek zakonu pod nazwą Zgromadzenia szkół pobożnych, oddanego kształceniu młodzieży i podnoszeniu oświaty krajowej (fig.); inaczej Pijarów nazywają: patres piarum scholarum, dosłownie: ojcowie szkół pobożnych.
Pijarski, przym. od Pijar.
Pijatyka, nadmierne picie trunków w towarzystwie, uczta pijacka.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/06/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pijawka.png/100px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pijawka.png)
Pijawka, rodzaj pierścienicy z jedną lub dwiema przysawkami (f.); przen. o człowieku: wyzyskiwacz, zdzierca, lichwiarz.
Pijus — p. Pijak.
Pijuska — p. Piuska.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a9/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pik.png/70px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pik.png)
Pik, fr., czarny kolor w kształcie listka na kartach do gry (fig.).
Pik!, — wykrz. wyrażający ukłócie, stuknięcie; p.! p.! = miarowe stukanie, kłócie (serce p.! p.!).
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cd/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pika.png/50px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pika.png)
Pika, broń ręczna, długie, drzewce zakończone ostrym żelaznym grotem, włócznia, spisa, dzida (fig.); mocna, gęsta tkanina bawełniana; wsadzić komu p-ę = dokuczyć mu.
Pikać — p. dok. Piknąć.
Pikada, fr., linja, wytknięta szeregiem tyczek.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7c/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pikador.png/120px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pikador.png)
Pikador, hiszp., w hiszpańskich walkach byków: uczestnik walczący konno z włócznią (piką) w ręku (fig.).
Pikanterja, fr., dowcip uszczypliwy; dowcip nieprzyzwoity, nieskromny, lubieżny, pieprzny, tłusty.
Pikantny, fr., korzenny, pieprzny, ostry, szczypiący; zaostrzający ciekawość; drastyczny, nieprzyzwoity, lubieżny.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/64/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pikelhauba.png/70px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pikelhauba.png)
Pikelhauba, nm., kask, noszony przez wojsko pruskie, zakończony na szczycie ostrym grotem (fig.).
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ec/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pikier.png/100px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Pikier.png)
Pikier, fr., to samo co roztrucharz, dojeżdżacz na łowach (fig.).
Pikierek, żartob., filut.
Pikieta, fr., mały oddział żołnierzy, stojący na czatach lub w pobliżu straży, aby ją wzmocnić w razie potrzeby, placówka; rodzaj gry w karty: rumel p.
Pikinjer, nm., żołnierz piką zbrojny.
Pikle, ang., młode jarzynki za-