krzą; ze mną nie ż-y = ze mną nie wolno żartować; to nie ż-y! = to rzecz poważna, ważna, nie byle jaka, to nie przelewki; obraził ś. nie na ż-y = naprawdę obraził ś.: wystroił ś. nie na ż-y = wspaniała tualeta; ż-y go ś. trzymają = lubi żartować, jest jowialny; dobry ż. tynfa wart = zręczny żart jest zawsze mile widziany; niech ś. ciebie takie ż-y nie trzymają = przestań żartować; nie do ż-u mi = nie mam usposobienia do żartowania; z nim niema ż-ów — nie żartuje, jest tęgi gracz, z nim nie przelewki; nie zna ś. na ż-ach = obraża ś., gdy z niego żartują; wolne panu ż-y = pan (t. j. możny pan) może sobie pozwolić na żarty; ż-y sobie z kogo stroić = żartować, kpić, drwić sobie z kogo, naigrawać ś. z niego; ż-em, na ż. = żartując, udając, nie na serjo; ż. na bok, ż. na stronę, bez ż-u = mówiąc serjo, poważnie, porzuciwszy żartowanie.
Żartki, chyży, żwawy, rzeźki, szybki, prędki, bystry, rwący; przenikliwy, prędko pojmujący, obdarzony bystrym umysłem.
Żartko, przysł., chyżo, żwawo; bystro, przenikliwie.
Żartkolotny, żartko lecący.
Żartkomówność, zbytnia pochopność do przemawiania, do wyrywania ś. z mówieniem.
Żartkomówny, pochopny do mówienia, wyrywający ś. z mówieniem.
Żartkonogi, żartko biegający, szybkonogi, chybki w nogach.
Żartkoskrzydły, mający żartkie skrzydła, szybko latający.
Żartkość, szybkość, chyżość, żwawość, prędkość; bystrość umysłu, przenikliwość, żywość charakteru: ż. dowcipu.
Żartobliwie, przysł., z żartobliwością, żartując, nie na serjo.
Żartobliwość, skłonność do żartowania, umysł żartobliwy, pochopność do żartów.
Żartobliwy, zawierający w sobie żarty; skłonny do żartowania, lubiący żartować, krotochwilny, jowjalny.
Żartogłupski, głupio żartobliwy.
Żartomówność, sposób mówienia żartobliwy.
Żartomówny, mówiący żartobliwie, żartobliwy.
Żartować, mówić żarty, stroić żarty, bawić ś. żartami, dla żartu mówić coś nieprawdziwego, udawać coś żartobliwie: ż-ujesz! = chyba nie mówisz prawdy!, udajesz!, czy to możliwe?, on nie ż-uje = zaraz bije; ta choroba nie ż-uje = jest poważna; ż. z kogo, z czego, szydzić, kpić, drwić, wyśmiewać ś z kogo, z czego, wydrwiwać kogo, co.
Żartownica, Żartowniczka, Żartownisia, kobieta żartobliwa, strojąca żarty.
Żartownie, przysł., żartobliwie, żartując, żartem, nie na serjo.
Żartownik, Żartowniczek(-czka), Żartowniś, człowiek żartobliwy, krotochwilny, strojący żarty, szyderca, kpiarz.
Żartownisia — p. Żartownica.
Żartowniś — p. Żartownik.
Żartowność, żartobliwość, skłonność do żartowania, jowjalność.
Żartowny, żartobliwy, śmieszny, zabawny, dowcipny, krotochwilny, jowjalny.
Żartwa — p. Żertwa.
Żarzący, który żarzy, rozżarza; który ś. żarzy: ż. węgiel.
Żarzątek, węgiel przygasły.
Żarzelnia, naczynie zamknięte, napełnione żarem a. gorącą wodą, do ogrzewania łóżek osób chorych, do gorących okładów itp., szkandela.
Żarzewie, Zarzewie, węgle rozżarzone, żar, zwłaszcza ukryty w popiele; przen., zarodek, zawią-
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/678
Ta strona została przepisana.
