Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/572

 Zazywać, dok. Zazwać; wołać, przywoływać, przyzywać.

 Zazżec — p. Zażec.

 Zaźrebiać, dok. Zaźrebić; zapładniać klacz; o klaczy: zachodzić w ciążę. oźrebiać ś.

 Zaźrebić się — p. nied. Zaźrebiać ś.

 Zaźrzeć — p. nied. Zażerać.

 Zaźrzewać, dok. Zaźrzeć; dojrzewać.

 Zaż, sp. i przysł., czy, alboż, azali.

 Zażalenie, rzecz. od Zażalić; skarga, oskarżenie, zaskarżenie, zwłaszcza podane na kogo na piśmie, w porządku prawnym.

 Zażalić, przepełnić żalem, rozżalić; z. na kogo, na co, zajątrzyć, poduszczyć, podniecić przeciw komu; z. ś., przepełnić ś. żalem, rozżalić ś.; z. ś. na kogo, rozjątrzyć ś. na kogo, poskarżyć ś.

 Zażałować, pożałować czego.

 Zażarcie, przysł., z zażartością, zaciekle, zacięcie, zajadle.

 Zażartość, zaciekłość, zajadłość, zaciętość, zawziętość.

 Zażartować, zacząć żartować; zadrwić, zakpić z kogo; z. ś., zapędzić ś. w żartach.

 Zażarty, zajadły, zacięty; wściekły, rozjątrzony w gniewie.

 Zażarzyć, zapełnić żarem, zapalić, zażec, zaognić.

 Zażąć — p. nied. Zażymać; p. nied. Zażynać.

 Zażądać, chcieć otrzymać, wydać rozkaz, aby co dano, zrobiono, zapragnąć czego; z-ało mu ś. = zachciało mu ś., zapragnął, zażądał.

 Zażegacz, człowiek, który co zapala; podżegacz, podpalacz.

 Zażegać, rozpalać, zapalać; przen., podżegać, poduszczać; z. ś., zapalać ś., rozpalać ś.; przen., być podżegnionym, poduszczonym.

 Zażeglować, żeglując, przybyć do pewnego miejsca.

 Zażegnać — p. nied. Zażegnywać.

 Zażegnywać, dok. Zażegnać; żegnając, robiąc znak krzyża św., zaklinać, odwracać co złego; leczyć po znachorsku, zamawiać chorobę; przen., odwracać jakieś nieszczęście, uprzedzać coś złego; z. ś., przyrzekać nie robić czego, wypierać ś. czego.

 Zażenąć — p. Zagnać.

 Zażenować, wprowadzić w kłopot, zawstydzić.

 Zażenowany, onieśmielony, zakłopotany, zawstydzony.

 Zażerać, dok. Zaźrzeć, Zażreć; żrąc zajadać, zagryzać; z. ś., pożerać siebie nawzajem; przen., zacinać ś. w gniewie, w zajadłości.

 Zażgać, Zażgnąć, żgając uderzyć, żgając, uderzając ostrym narzędziem, pozbawić życia.

 Zażoga, Zażega, zażeganie, zapalenie; wszystko, co służy do podpalenia, podpał, żagiew; pożoga, pożar; przen., pobudka, podnieta, bodziec; zapał namiętny, podniecenie duchowe.

 Zażółcać (się), dok. Zażółcić (ś.); farbować (ś.) na żółto, okrywać (ś.) barwą żółtą.

 Zażółcić — p. nied. Zażółcać.

 Zażółknąć, Zażółknieć, okryć ś. żółtą barwą, stać ś. żółtym.

 Zażreć — p. nied. Zażerać.

 Zażuwać, dok. Zażuć; żując zajadać.

 Zażwian, roślina baldaszkowata, gatunek ostu trującego.

 Zażyć — p. nied. Zażywać.

 Zażydzać, dok. Zażydzić; napełniać Żydami a. żydowskiemi obyczajami.

 Zażyle, przysł., z zażyłością, przyjaźnie, poufale, serdecznie.

 Zażyłość, przyjaźń serdeczna, stosunek poufały, przyjazny, poufałość, towarzyskość.

 Zażyły, poufały, serdeczny, przyjazny.

 Zażymać, dok. Zażąć; zagniatać, zatłaczać, zaciskać.