Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/520

 Zaparać, Zapruwać, dok. Zapruć; zaczynać pruć; rozpruwać coś aż do pewnego miejsca.

 Zaparafować, stwierdzić podpisem sądowym; wnieść w księgi urzędowe.

 Zaparcie, rzecz. od Zaprzeć; wtłoczenie, podtrzymanio czego gdzie, aby ś. nie ruszało; podparcie, przytrzymanie, zamknięcie: z. drzwi i t. p.; zaprzeczenie, nieprzyznanie; z. stolca = chorobliwe zatwardzenie stolca, obstrukcja.

 Zaparcieć, parciejąc zagnić.

 Zaparkanić, zagrodzić parkanem.

 Zaparować, zacząć parować, wychodzić w kształcie pary; zapędzić kogo do jakiego miejsca.

 Zaparskać, Zaparsknąć, Zaparsnąć, odezwać ś. parskaniem, zacząć parskać; parskiem zagłuszyć, zaplugawić.

 Zaparstek, Zapartek, jaje zalęgłe, które ś. nie wylęgło; martwy zalążek; jaje zgniłe, zepsute, zbuk.

 Zaparszeć, Zaparszywieć, stać ś. parszywym, okryć ś. parchami.

 Zaparszywić, zarazić parchami, oparszywić.

 Zapartaczyć, Zapartolić, popsuć partactwem, zniweczyć.

 Zapartek — p. Zaparstek.

 Zaparstnica — p. Zanogcica.

 Zaparty, którego zaparto; zamknięty gdzie; zatrzymany; żołądek, stolec z. = zamknięty, obstrukcyjny.

 Zaparzać, dok. Zaparzyć; zalewać warem: z. osypkę dla psów, z. herbatę, ziółka; poddawać działaniu pary, parzyć, naparzać: z. chory członek; z. ś., być zaparzanym.

 Zapas, zbiór rzeczy, materjałów, żywności i t. p., przygotowanych i zachowanych do przyszłego użycia; przen., pewna ilość czego zatrzymanego w umyśle: z. wiedzy, doświadczenia; w lm., z-y, mocowanie ś. z kim: walka; kłótnia, spór, sprzeczka, współubieganie ś.

 Zapasać, Zapasować, pasem zająć, zagarniać pasem a. jakby pasem, opasywać; z. ś., opasywać ś.

 Zapasać, dok. Zapaść; doprowadzać do zgonu przez zbytnie karmienie, zakarmiać; z. ś., pozbawiać ś. życia przez przejadanie ś.; nabierać nadmiernej tuszy przez nadużywanie jadła.

 Zapasek, zwykle w lm. z-ki, nauka zapaśnicza, zapaśnictwo; zapasy, walka

 Zapasek, zdr. od Zapas.

 Zapasie — p. nied. Zapaszać.

 Zapasiony, który ś. zapasł, zanadto otyły.

 Zapaska, fartuch u kobiet wiejskich.

 Zapaskudzać, dok. Zapaskudzić; zanieczyszczać, zaplugawiać, walać, brudzić; z. robotę = partolić.

 Zapasować, Zapaszować, wstrzymać ś. od gry, odstąpić od gry; nie deklarować gry, spasować; pójść z kwitkiem — p. Zapasać.

 Zapasowy, dotyczący zapasu, służący jako zapas, rezerwowy: kapitał z. w jakiej instytucji finansowej a. w przedsiębiorstwie = odłożony na wypadek konieczności pokrycia strat nieprzewidzianych; żołnierz z. = rezerwista.

 Zapasy — p. Zapas.

 Zapaszać (się), dok. Zapasić (ś.); zaopatrywać (ś.) w zapasy.

 Zapaszno, Zapasznie – p. Zapaszysto.

 Zapaszny, noszony za pasem — p. Zapaszysty.

 Zapaszować — p. Zapasować.

 Zapaszysto, przysł., z obfitością zapachów, wonnie.

 Zapaszysty, pełen zapachów, pachnący, wonny.

 Zapaść, dok. Zapadać.

 Zapaść — p. nied. Zapasać.

 Zapaśnica, Zapaśniczka, forma żeńska od Zapaśnik.