Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/331

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

w. sztuczne oko, sztuczne zęby; w. kogo na tron, na dostojeństwo, na państwo = wprowadzać, osadzać, pomagać uzyskać; żart., w. wódkę, wino = pić; w. ś., być wstawianym; w. ś. w co = wtrącać ś., mieszać ś.; w. ś. za kim = zanosić za kim prośbę, wnosić instancję, bronić kogo przed kim; żart., upijać ś., urzynać ś.

Wstawiciel, Wstawiacz, człowiek, który wstawia, wkłada, wprawia co; człowiek, który wstawia ś. za kim, orędownik.

Wstawićp. nied. Wstawiać.

Wstawiennictwo, wstawienie ś., protekcja, orędownictwo, instancja.

Wstawiony, którego wstawiono; sztuczny, nienaturalny: ząb w.; nietrzeźwy, pijany, urżnięty.

Wstawka, coś wstawionego, dodanego: w. w operze, w operetce = śpiew, śpiewka, dodane we właściwych miejscach; rodzaj ozdoby z tiulu albo koronki wstawionej, wszytej w materjał; w-ki, w bot., strzępki, wyrastające na powierzchni grzybów miseczkowatych.

Wstąpićp. nied. Wstępować.

Wstążczyna, marna, licha wstążka.

Wstążeczka, krótka, wązka, ozdobna wstążka.

Wstążka, niezbyt szeroka taśma z jedwabiu a. innego materjału, najczęściej kolorowa; na w-ce prowadzić = rządzić podług upodobania, powodować kim bez jego oporu.

Wstecz, przysł., w stronę wręcz przeciwną poprzedniemu a. właściwemu kierunkowi, w tył, wspak, nazad, z powrotem.

Wstecznictwo, ogół pojęć przestarzałych, zacofanych, konserwatyzm.

Wsteczniczka, forma żeńs. od Wstecznik.

Wstecznie, przysł., cofając ś., w kierunku wstecznym; niepostępowo, reakcyjnie, konserwatywnie.

Wstecznik, człowiek, przeciwny postępowi, człowiek zacofanych pojęć, konserwatysta, reakcjonista.

Wsteczność, właściwość sposobu myślenia i postępowania wsteczników, ludzi przeciwnych postępowi, konserwatyzm, reakcjonizm, zacofanie.

Wsteczny, o ruchu: odbywający ś. w odwrotnym niż dotychczas kierunku, cofający ś.; przeciwny postępowi, konserwatywny, zacofany, reakcyjny

Wstęchlina, Wstęchlizna, Wstęchłość, stęchlizna.

Wstęchły, stęchły.

Wstęchnąć (się), spleśnieć; stęchnąć, zaśmiardnąć się.

Wstęga, taśma dość szeroka, jedwabna a. z innego materjału, używana do ozdoby ubrania a. włosów lub jako odznaczenie urzędnika, wojskowego; przen., każda rzecz, mająca kształt wstęgi, długa a wązka, np. rzeka, droga; ryba koścista, skrzelowata, piersiopłetwa, wstęgowata; wstęgownica.

Wstęgowaty, podobny do wstęgi, mający kształt podobny do wstęgi; w-e = gromada ryb kościstych, skrzelowatych.

Wstęgowiecp. Tasiemiec.

Wstęgowy, zrobiony ze wstęgi.

Wstęgówka, motyl z rodziny żmijówek, z podrzędu nocnicówek (fig.).

Wstęp, wstąpienie, nie, wchodzenie, wejście wewnątrz czego albo z miejsca niższego na wyższe; prawo wejścia, wstąpienia dokąd, wolne wejście dokąd, przystęp do czego; miejsce, którędy wchodzi się do czego, wejście, brama, wrota, brzeg czego; przen., udział, uczestnictwo w ja-