ficznych, religijnych, naukowych, estetycznych, politycznych i t. p.
Współwyzwoleniec, Spółwyzwoleniec, człowiek, wyzwolony wraz z kimś innym.
Współwznieść — p. nied. Współwznosić.
Współwznosić, Spółwznosić, dok. Współwznieść, Spółwznieść; wznosić co razom z kimś innym, razem a. jednocześnie z czym innym.
Współwzrastać, Spółwzrastać, dok. Współwzrosnąć, Spółwzrosnąć; wzrastać wspólnie z kimś a. z czymś.
Współwzrosnąć — p. nied. Współwzrastać.
Współzabójca, Spółzabójca, człowiek, który wspólnie z kimś zabił kogo a. co.
Współzalotnica, Spółzalotnica, forma żeńska od Współzalotnik.
Współzalotnictwo, Spółzalotnictwo, prowadzenie zalotów jednocześnie z kimś innym, współubieganie ś., konkurencja, rywalizacja miłosna.
Współzalotniczka, Spółzalotniczka — p. Współzalotnica.
Współzalotnik, Spółzalotnik, współzawodnik, konkurent, rywal.
Współzawodnica, Spółzawodnica, Współzawodniczka, Spółzawodniczka, forma żeńska od Współzawodnik.
Współzawodnictwo, Spółzawodnictwo, ubieganie ś. o co razem z kimś, rywalizacja, konkurencja.
Współzawodniczka — p. Współzawodnica.
Współzawodniczyć, Spółzawodniczyć, iść z kim w zawody, ubiegać ś. o co wspólnie z kim, rywalizować, konkurować o co.
Współzawodnik, Spółzawodnik, mężczyzna, ubiegający ś. o co razem z kimś, współzawodnik, konkurent, rywal.
Współziemianin, Spółziemianin, mieszkaniec tej samej ziemi, powiatu, krainy, prowincji, co i ktoś inny.
Współziemianka, forma żeńska od Współziemianin.
Współziomek, Spółziomek, człowiek, pochodzący z jednej ziemi, z jednego kraju, z jednego państwa z kimś innym.
Współznaczny, Spółznaczny, jednoznaczny.
Współżołnierz, Spółżołnierz, towarzysz broni.
Współżycie, pożycie wspólne z kimś — p. Symbjoza.
Współżywić się, Spółżywić się, żywić ś. wspólnie z kimś innym.
Wspór — p. Wspora.
Wspuchnąć, nabrzmieć, spuchnąć, napuchnąć, wzdąć ś. od puchliny.
Wspuszyć, napuszyć w górę, wzdąć, zrobić napuszonym; w. ś., napuszyć ś., nadąć ś.; przen., stać ś. zarozumiałym.
Wspychać się, wzbijać ś. w pychę, wynosić ś.
Wstać — p. nied. Wstawać.
Wstawa — p. Sinus.
Wstawać, dok. Wstać; z położenia siedzącego a. leżącego przechodzić w stojące, pionowe; w. przed kim = dla uczczenia go podnosić ś. z siedzenia; w. z łóżka = podnosić ś. po śnie a. chorobie; w. z martwych = po wracać do życia; o słońcu, księżycu, gwiazdach = wschodzić; włosy mi w-ają na głowie z przerażenia = jeżą ś.; przen., rozpoczynać ś., urzeczywistniać ś., nabierać kształtów realnych, wszczynać ś., przychodzić do życia; ruszać ś., ocykać ś. z apatji; wznosić ś., podnosić ś., sterczeć.
Wstawiać, dok. Wstawić; stawiać co w środku czego, wkładać co do czego, umieszczać co wewnątrz czego, wsadzać co do czego; wprawiać, osadzać co na pewnym miejscu: w. szybę w oknie,
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/330
Ta strona została przepisana.
