Wierzchowiec, koń, przyuczony do konnej jazdy, koń wierzchowy, koń pod wierzch.
Wierzchowina, płaszczyzna górna, powierzchnia; wierzchołek łodygi, nać.
Wierzchowisko, górna część drzewa, wierzchołek drzewa; w. rzeki = początek, źródło, źródlisko.
Wierzchowładny, wszechwładny, wszechpotężny.
Wierzchowy, górny, wierzchni; w. koń — wierzchowiec.
Wierzchówka, klacz pod wierzch.
Wierzeja, jedna z dwu połów bramy podwójnej, podwoi, wrót.
Wierzejny, dotyczący wierzei.
Wierzenie, dawanie wiary; przyznawanie czego za prawdę, przejęcie ś. jaką zasady wiara, wyznanie, religja; ufanie komu, pokładane w kim zaufanie, wiara przesądna, zabobon.
Wierzę, skład wiary apostolskiej, zaczynający ś. od wyrazów: wierzę w Boga Ojca i t. d.
Wierzgać, dok. Wierzgnąć; uderzać nogą, kopać, wyrzucać tylną nogą w tył dla uderzenia kogo; przen., być nieposłusznym, okazywać krnąbrność, buntować ś.; w. ś., uderzać ś. nawzajem nogami.
Wierzgliwość, usposobienie do wierzgania: skłonność do nieposłuszeństwa, krnąbrność.
Wierzgliwy, skłonny do wierzgania, do kopania; nieposłuszny, buntowniczy, krnąbrny, narowisty.
Wierzgnąć — p. nied. Wierzgać; w. ś. na nice = obalić ś., wywrócić ś., przewracać ś.
Wierzyciel, człowiek, który pożyczył pewną sumę pieniędzy komuś drugiemu z warunkiem zwrócenia jej na oznaczony termin.
Wierzycielka, forma żeńska od Wierzyciel.
Wierzycielski, odnoszący ś. do wierzyciela, właściwy mu.
Wierzyć, uznawać bez roztrząsania i wątpliwości zasady wiary, prawdy religijne, podane człowiekowi przez Boga; być zwolennikiem, wyznawcą jakiej religji, wyznania; przyjmować co za prawdę, nie wątpić, bez względu na to, czy coś jest prawdą, czy też nie; dawać wiarę komu, ufać, pokładać zaufanie, zawierzać; spuszczać ś. na kogo a. na co, mieć ufność względem kogo.
Wierzysko — p. Wiorzysko.
Wierzytelność, wiarogodność, prawdziwość; autentyczność, pretensja pieniężna, należność pieniężna, suma przynależna.
Wierzytelny, wiarogodny, prawdziwy; autentyczny, list w. = wyrażający, że posiadacz jego ma zaufanie u wystawiającego ten list, że ma upoważnienie do spełnienia, do otrzymania czegoś.
Wiesiałki, rodzina ptaków śpiewających, zębodziobych.
Wiesiołek, roślina zielna zrzędu wiesiołkowatych o kwiatach otwierających ś. wieczorem, a zamykających ś. nad ranem (fig.).
Wiesiołkowate, rodziny roślin dwuliściennych ziół a. krzewów.
Wiesiołowiec, motyl z rodziny sfinksów, z podrzędu zmierzchnikowców; fruczak w.
Wieszacz, człowiek, który wiesza.
Wieszać, zaczepiać, przywiązywać, przypinać, przybijać, przyczepiać tak, aby wisiało; karać śmiercią przez zawieszenie ściśniętym powrozem na szyi; w. nad czym oko = trzymać wzrok utkwiony; w. gdzie nadzieję = pokładać; w. ś., uczepiać ś., przywiązywać ś., tak aby wisieć, uwieszać ś., przywieszać ś.; zadawać sobie śmierć przez zawie-
