spoglądać, kierować wzrok na kogo, na co, zwracać oczy na kogo, na co; zwracać uwagę na co.
Spoziomować, sprowadzić do poziomu, zniwelować, uczynić poziomym.
Spożyć — p. nied. Spożywać.
Spożyteczniać, dok. Spożytecznić; czynić pożytecznym, zużytkowywać.
Spożytkować — p. nied. Spożytkowywać.
Spożytkowywać, dok. Spożytkować, używać pożytecznie, wyzyskiwać, mieć korzyść z czego.
Spożywać, dok. Spożyć; używać czego na swoją potrzebę, spotrzebowywać; zużywać, zjadać, konsumować; s. kogo = dać mu radę, zwalczać go, pokonywać go.
Spożywca, człowiek, który spożywa, konsument; ostatni s. człowiek, który kupuje coś na swoje własne potrzeby, nie zaś na handel.
Spożywczy, odnoszący ś. do spożywców; dający ś. spożyć, jadalny; odnoszący ś. do produktów spożywczych: sklep s. = sklep z wiktuałami do codziennej potrzeby.
Spód, część dolna, spodnia, dół; strona lewa, czyli odwrotna; pod s. = pod ubranie; s-m u dołu, dołem, od dołu, od s-u = od dołu, u s-u góry = u stóp góry.
Spódnica, spodnia suknia kobieca od pasa do dołu, halka: część ubrania kobiecego od pasa ku dołowi; część spodnia tużurka a. żakieta, wraz z połami; trzymać ś. spódnicy = być zależnym od kobiety, matki a. żony; s. nim rządzi = daje ś. powodować kobiecie.
Spódnicowaty, mający kształt spódnicy.
Spódniczarka, szwaczka, umiejąca specjalnie szyć spódnice.
Spódniczka, mała spódnica, trzymać ś. s-i = starać ś. o przychylność kobiet, dawać ś. powodować kobiecie; biegać za s-ami = zalecać ś. do kobiet, być kochliwym.
Spódniczyna, licha, marna, spódnica.
Spój, wszystko, co służy do spajania, spoiwo; spoidło; miejsce spojenia, wiązanie, szew; spojenie, złączenie, związek; skład, układ, budowa.
Spójnia, trzymanie ś. razem, łączność, związek, spójność.
Spójnik, część mowy nieodmienna, służąca do łączenia wyrazów i zdań pojedyńczych w zdania złożone.
Spójność, łączność, związek, siła utrzymująca w związku cząstki ciała fizycznego.
Spójny, odznaczający ś. dość wielką spójnością, ścisły, twardy, spoisty, szczelny.
Spójrzeć — p. Spojrzeć.
Spólnictwo, wspólnictwo, udział, uczestnictwo w czym.
Spólnie, przysł., wspólnie, społem, razem.
Spólnik, uczestnik jakiego przedsiębiorstwa, uczestnik spółki.
Spólność, wspólność, społeczeństwo.
Spólnota, wspólność, spółka; jednota.
Spólny, dotyczący wielu, należący do wielu, wspólny, ogólny, powszechny; społeczny, krajowy, narodowy, społeczeński.
Spół, — p. Współ i Wespół.
Spóładministrator, Współadministrator, administrator razem z innym administratorem.
Spółakcjonarjusz, Współakcjonarjusz, akcjonarjusz wraz z innymi akcjonariuszami.
Spółaktor, Współaktor, aktor wraz z innymi aktorami.
Spółapostoł, towarzysz apostoła, taki sam apostoł, jak i inny.
Spółarendarz, Współarendarz arendujący, dzierżawiący co wraz z innym arendarzem.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/754
Ta strona została przepisana.