kiego miejsca, przybywać dokąd, prowadząc kogo, co, przywodzić; być komu powodem do przybycia dokąd; przen., zmuszać, skłaniać, zniewalać, pobudzać, podniecać, doprowadzać, kogo do czego; p. kogo do gniewu, do rozpaczy, do ostatniej niecierpliwości; p. co w wykonanie = wykonywać, doprowadzać do końca: p. kogo do życia = wskrzeszać; p. kogo do zmysłów = cucić; p. przykłady, cytaty = przytaczać, przywodzić; p. ś., sprowadzać ś., przenosić ś., przybywać.
Przyprowadzić — p. nied. Przyprowadzać.
Przyprószać, dok. Przyprószyć; przesypywać co czym sypkim a drobnym, przykurzać, przetrząsać czym, jakby prochem; padając, prószyć więcej, prosząc przybywać.
Przyprószka, drobny, niewielki śnieg, spadły na ziemię.
Przyprząc — p. nied. Przyprzęgać.
Przyprząść, doprząść, zrobić przędzy więcej, naprząść więcej.
Przyprzążka, przyprzęganie, przyprzężenie; przen., na p-ę = dodatkowo, pobocznie, nadprogramowo. razem.
Przyprzeć — p. nied. Przypierać.
Przyprzeponny, przy przeponie umieszczony.
Przyprzęgać, dok. Przyprząc; doprzęgać, wprzęgać więcej zwierząt pociągowych: koni, mułów, wołów i t. p.
Przyprzężony, idący na przyprzążkę z innemi.
Przypsnąć, przywrzeć, przylgnąć; przen., urwać rozmowę, przycichnąć, zamilknąć.
Przypstrzyć, nieco upstrzyć; przen., upiększyć co, ozdobić kosztownie, jaskrawo, zbytkownie, a bez gustu.
Przypudrować, potrząsnąć zlekka pudrem; przykryć pudrem.
Przypuszczać, dok. Przypuścić; pozwalać zbliżyć ś., przystąpić, dopuszczać; przen., pozwolić komu brać udział w czym, udzielać komu czego, pozwalać przystąpić do czego: p. do podziału, do tajemnicy, do spisku, do prawa, do rady; przydawać czego ponad miarę, dawać dokładkę, dolewkę, dosypkę; więcej czego puszczać; przen., godzić ś. na pewien czas, że prawdą jest to, co do czego jest tylko domniemanie, prawdopodobieństwo, hypotezę robić, suponować: p-am, że..., przypuśćmy, że... = dajmy na to; przen., pozwalać komu spoufalić ś. ze sobą; p. co do serca, do głowy = poddawać ś. czemu, brać co do serca, do głowy, przejmować ś. czym; p. ogiera do klacze, byka do krowy i t. d. = pozwolić im zaspokoić popęd płciowy; p. do siebie mężczyznę = oddać mu ś. (o kobiecie); p. cielę, jagnię, źrebię i t. d. = podsadzać matce do ssania; p. atak, szturm = napadać, nacierać, uderzać; p. konia, koniem, na koniu = puszczać ś. wcwał na koniu, wypuszczać konia.
Przypuszczalnie, przysł., jak wolno przypuszczać, wedle przypuszczenia, domniemania; mniej więcej.
Przypuszczalny, oparty na przypuszczaniu, zgodny z przypuszczeniem, domniemany.
Przypuszczenie, dozwolenie na zbliżanie ś., na wzięcie w czym udziału; domniemanie, domyślanie ś., prawdopodobieństwo, hypoteza, supozycja.
Przypuścić — p. Przypuszczać.
Przypylić, przysypać pyłem.
Przypytać się, rozpytać ś.: p. ś. do kogo, do czego = próbować dostać ś. do kogo, do czego; zgłosić ś. z pretensją.
Przyrabiać, dok. Przyrobić; wię-
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/449
Ta strona została przepisana.
