Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/36

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Pari a. al p., wł., równej wartości, nominalnej wartości, bez przewyżki lub zniżki; sto za sto.

Parja, Parjas, hind., człowiek, należący do najniższej kasty w Indjach Wschodnich; przen., człowiek z najgorzej uposażonych warstw społecznych, nędzny, upośledzony.

Parjerować, fr., trzymać staw kę za graczem.

Park, łć., ogrodzony obszar ziemi, urządzony nakształt sztucznego lasku, służący do przechadzki; ogród angielski, naśladujący dziką naturę (fig.); p. aeronautyczny = oddział aeronautów wojskowych z balonami, samolotami i potrzebnemi przyrządami; p. artyleryjski = oddział artylerji fortecznej z działami oblężniczemi wielkiego kalibru; p. telegraficzny = oddział telegrafistów wojskowych, zaopatrzonych w potrzebne materjały do zakładania linji telegraficznych dla użytku wojsk; woń, wydawana przez niektóre zwierzęta w okresie ulegania popędowi płciowemu.

Parka, łć., w mitol., każda z trzech bogiń przeznaczenia, które przędą nić życia ludzkiego (imiona ich: Kloto, Lachezys i Atropos), Moira; zdr. od Para.

Parka, kluski prażone, lemieszka; osypka z mąki i kartofli parzona, jako karm dla bydła i trzody.

Parkać się, o zwierzętach: znajdować ś. w okresie ulegania popędowi płciowemu.

Parkan, nm., ogrodzenie z dylów lub desek; płot, palisada; sieć, używana do wielkiego polowania; sieć rybacka, trzymająca ś. w wodzie pionowo; strzelać z za p-u a. z za płotu = szkodzić komu, samemu nie narażając się.

Parkiet, fr., posadzka taflowa ozdobna, wzorzysto ułożona; w teatrze: najbliższe sceny miejsca dla widzów, między parterem a orkiestrą; na giełdzie: oddzielona część sali giełdowej, dokąd mają przystęp tylko pośrednicy urzędowi; ogół agentów urzędowych na giełdzie; publiczność, będąca na dole, tłum.

Parkot, woń, wydawana przez niektóre zwierzęta w okresie ulegania popędowi płciowemu, park.

Parkowy, łć., przym. od Park.

Parlament, łć., zgromadzenie przedstawicieli narodu, sejm; obie izby ustawodawcze: izba deputowanych i senat.

Parlamentarjusz, łć., członek parlamentu.

Parlamentarny, łć., tyczący się parlamentu, zgodny z przepisami obrad w parlamencie; oparty na uchwałach parlamentu; odpowiadający godności zgromadzenia prawodawczego; przyzwoity, przystojny, nierubaszny, cywilizowany; przeciwieństwo: nieparlamentarny; p-a flaga = chorągiew biała, wywieszana jako znak chęci rozpoczęcia układów z nieprzyjacielem lub poddania się.

Parlamentaryzacja łć. gabinetu, dymisjonowanie przez monarchę ministrów, urzędników i powołanie przedstawicieli większości na nowych ministrów, zastąpienie gabinetu urzędniczego gabinetem parlamentarnym.

Parlamentaryzm, łć., system rządzenia państwem za pomocą parlamentu, w myśl większości członków tegoż.

Parlamentarz, łć., w czasie wojny wysłaniec do obozu nieprzyjacielskiego w celu zawiąza-