Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/306

 Prawdziwie, przysł., istotnie, w samej rzeczy, iście, rzeczywiście, zgodnie z prawdą, doprawdy, na serjo.

 Prawdziwość, zgodność z prawdą, rzeczywistość; rzetelność, otwartość, szczerość; autentyczność, istność.

 Prawdziwy, zgodny z prawdą, rzeczywisty, istotny; szczery, otwarty, niekłamany, rzetelny, niefałszywy; autentyczny, wiarogodny; idealny, doskonały, wyborny, zawołany, znakomity.

 Prawica, prawa ręka; prawa strona; stronnictwo konserwatywne w parlamencie.

 Prawicowy, dotyczący prawicy parlamentarnej.

 Prawiczek, młodzieniec, który nie miał dotąd stosunków płciowych z kobietami.

 Prawiczeństwo, Prawictwo, dziewictwo, panieństwo, niewinność dziewicza.

 Prawiczka, dziewica, panna nienaruszona.

 Prawić, mówić, opowiadać, gadać, rozpowiadać, rozwodzić się, bredzić, pleść, bzdurzyć.

 Prawidlarz, rzemieślnik, wyrabiający prawidła do butów.

 Prawidlnik, zbiór prawideł, ustaw; regulamin, kanon.

 Prawidło, wszystko, co służy do prostowania czego, linja, linjał, moduł, śródwaga, libella; u szewców: forma do butów; wogóle wzór, model rzemieślniczy; przepis, zasada, reguła, maksyma moralna, norma, modła.

 Prawidłowość, bieg rzeczy prawidłowy, odbywający ś. podług pewnych praw.

 Prawidłowy, z prawidłami zgodny, nie wykraczający z nich; taki, jaki powinien być: normalny, regularny, foremny, należyty.

 Prawie, przysł. ledwie nie, tylko co, omało, omal, bez mała, blizko: p. tak wysoki, jak ja, p. wszystko, p. nic; to ubranie p. pasuje na mnie; tyle, co p. = dość, dostatecznie.

 Prawiek, bardzo dawne czasy.

 Prawka, roślina z rodziny witułkowatych, cukrownica.

 Prawnictwo, nauka prawa; praktyka prawnicza, zajęcie prawnika, zawód adwokata; zbior., prawnicy, adwokaci.

 Prawniczy, odnoszący się do prawnictwa, prawny; odnoszący ś. do prawników, adwokacki.

 Prawnie, przysł. z prawa, na mocy prawa, według praw, zgodnie z prawami, sądownie.

 Prawnik, posiadający naukę prawa, prawoznawca, jurysta; człowiek, zajmujący ś. praktyką prawną, adwokat, jur, jurysta, palestrant; student z wydziału prawnego.

 Prawnopaństwowiec, zwolennik istniejącego ustroju państwa, lojalista.

 Prawnopaństwowy, odnoszący ś. do urządzeń i instytucji, na których opiera ś. ustrój państwowy, porządek publiczny.

 Prawnopolityczny — p. Prawnopaństwowy.

 Prawnoprywatny, wchodzący w zakres prawodawstwa, określającego prawa i obowiązki każdego obywatela.

 Prawność, zgodność z prawem, prawowitość.

 Prawnuczę, dziecko wnuka a. wnuczki.

 Prawnuczka, córka wnuka a. wnuczki.

 Prawnuk, syn wnuka a. wnuczki.

 Prawny, oparty na prawie, zgodny z brzmieniem prawa, legalny; odnoszący ś. do prawa, należący do zakresu prawa, do nauki prawa: zagadnienie p-e, wydział p. = na którym wykładają prawo; księga, dzieło p-e = dotyczące kwestji