miejsce (posyłać coś przez o-ę); zdarzenie; o. wojenna = bitwa, potyczka.
Okazjonalizm, łć., doktryna kartezjanizmu, podług której wszelka przypadkowość w życiu człowieka i społeczeństwa jest wynikiem bezpośredniego wmieszania ś. Boga, przez wzbudzenie poszczególnych uczuć w ludziach.
Okazowy, zrobiony jak na pokaz, próbny; o. numer czasopisma = przygotowany na pokaz; wyborowy, doskonały; dorodny.
Okazyjka, łć., sposobność; zabawa, wesołość; bitwa, niewielka potyczka.
Okazyjny, Okazjonalny, łć., przygodny.
Okazywać, dok. Okazać; pokazywać, na jaw wystawiać, wiadomym czynić, objawiać, przedstawiać; ujawniać, dawać znać po sobie; dawać poznać co; dawać dowód czego; wykazywać, udowodniać, stwierdzać, dowodzić; udawać, pokazywać powierzchowność inną, niż jest istotnie; o. ś., pokazywać ś., przedstawiać ś., wyjawiać swe przymioty, występować, jak...; wykrywać ś., pokazywać ś., wyjawiać ś., wychodzić na jaw (okazał ś. niedołęgą); okazuje ś., że... = widocznym ś. staje, że...; wychodzi na jaw, że... = okazała ś. potrzeba, konieczność czego = zaszła konieczność, wyszła na jaw potrzeba; uchodzić za co, za kogo, udawać.
Okcydent, łć., zachód; kraje europejskie, leżące na zachód od morza Adrjatyckiego.
Okcydentalny, łć., zachodni.
Okiełzać, Okiełznać, nałożyć munsztuk, wędzidło; przen., pohamować, ukrócić, powściągnąć; o. namiętności; żona o-ła męża = podbiła, opanowała, wzięła pod pantofel.
Okieneczko, maleńkie okno.
Okienko, małe okno; otwór, luft; oberluft, lufcik; kratka w materji, kwadracik; miejsce próżne wśród tekstu dla wpisania nazwiska, daty, cyfry itp.; dziura w ubraniu.
Okienkowaty, mający kształt okienka.
Okiennica, Okienica, rodzaj drzwi, z drzewa zrobionych a. blachą obitych; zasłona wewnętrzna a. zewnętrzna do okna (fig.).
Okirzać, przesłaniać, zaciemniać.
Okirze, osłona z kiru.
Okiść, śnieg na gałęziach w kształcie kiści zwieszający ś., zmarzłość soplowata, szron, sadź (fig.).
Okitować, oblepić kitem, umocnić kitem.
Oklapnąć — p Ochlapnąć.
Oklask, klaśnięcie a. klaskanie w ręce dla wyrażenia podziwu, uznania, wzruszenia, zachwytu, dla dania zachęty artyście; aplauz, brawo.
Oklaskiwacz, ten, co oklaskuje, klakier.
Oklaskiwać kogo, co = bić mu oklaski.
Okleina — p. Fornier.
Oklejać, dok. Okleić; naklejać co wokoło, przylepiać co ze wszystkich stron za pomocą kleju, oblepiać.
Oklejnocić, obsypać klejnotami.
Oklep, Na oklep, przysł., bez kulbaki, bez siodła.
Oklepać — p. nied. Oklepywać.
Oklepanka, banalność, rzecz powszechnie znana, często powtarzana, ogólnik.
Oklepany, pospolity, powszechnie wszystkim znany, banalny, szablonowy, spowszedniały.
