Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/975

cielesności; powrócić do pierwotnego stanu duchowego.

 Odwdzięczać, forma dok. Odwdzięczyć; odpłacać wdzięcznością, wzajemnością, odsługiwać; o. ś., wywdzięczać ś., wywzajemniać ś., odsługiwać ś.

 Odwecować, naostrzyć, wyostrzyć, odszlifować.

 Odwerniksować, pociągnąć nanowo werniksem.

 Odwet, odpłacanie wzajemnością, oddanie za swoje, oddanie wet za wet; powrócenie szkody, odszkodowanie; wzajemna zemsta, pomszczenie ś. za doznaną porażkę.

 Odwetować, odpłacić wzajemnocią, oddać wet za wet; nagrodzić szkodę, wrócić stratę; zadać wzajemną porażkę.

 Odwetowy, (o rzeczy) nagrodzony, odpłacony; (o osobie) wynagrodzony za stratę, pomszczony; mogący być powetowanym, będący do odzyskania.

 Odwiać — p. nied. Odwiewać.

 Odwiązywać, forma dok. Odwiązać; związane rozpuszczać, przywiązane odejmować, rozwiązywać; o. ś., rozpuszczać zawiązanie, rozchodzić ś. mimo zawiązania.

 Odwieczerz, czas popołudniowy; na o. = ku wieczorowi, nad wieczorem, pod wieczór.

 Odwieczorny, przedwieczorny.

 Odwieczność, czas odwieczny, bytność niezmiernie dawna; to, co jest od wieków, istota bez początku.

 Odwieczny, istniejący od wieków, oddawna, od niepamiętnych czasów, przedwieczny, starożytny, bardzo dawny; staroświecki, przestarzały.

 Odwiedzać, forma dok. Odwiedzić; przybywać dla widzenia kogo nam miłego a. z obowiązku (o. przyjaciela, krewnego); o. chorego, umarłego = przyjść zobaczyć; składać komu wizytę, wizytować, przychodzić w odwiedziny; o. miejscowości = zwiedzać, oglądać.

 Odwiedziny, bytność u kogo w celu uprzejmości towarzyskiej, dla widzenia go a. dowiedzenia ś. o nim, wizyta, nawiedziny.

 Odwieść — p. nied. Odwodzić.

 Odwietrzać, forma dok. Odwietrzyć, wpuszczać świeże powietrze; odkażać, dezynfekować, usuwać zarazki chorobotwórcze; pułapkę na zwierza namazywać taką maścią, która przeszkadza zwietrzeniu przez niego.

 Odwietrzny, położony o. strony wiatru, na wiatr wystawiony.

 Odwiew, powiew wiatru ze strony przeciwnej.

 Odwiewać, forma dok. Odwiać; wiać z przeciwnej strony, wiać przeciw ciągowi wiatru; wianiem oddalać, odrzucać, odpychać; kończyć wianie; o. ś., rozwiewać ś., odwracać ś. za powiewem.

 Odwieźć — p. nied. od Odwozić.

 Odwijać, forma dok. Odwić, Odwinąć; zwinięte albo zawinięte odsłaniać, odkrywać, odchylać; wywijać nazewnątrz; rozwijać, rozluźniać zawinięte; odbijać od brzegu, odpływać; przen., odsłaniać, objawiać; o. ś., rozwinąwszy ś., odpadać, rozkręcać ś.; odsłaniać ś., odkrywać ś.; odwracać ś., wykręcać ś.; odwinęła ś. karta = wszystko zmieniło ś., wzięło inny obrót.

 Odwikłać, rozplątać co zawikłane, przywieść do pierwotnego stanu; przen., dojść, wykryć, rozwikłać; o. ś., odczepić ś., wyplątać ś., pozbyć ś. czegoś nieprzyjemnego.

 Odwilgnąć, Odwilżeć, Odwilgotnieć, stać ś. wilgotnym, nabrać w siebie wilgoci, naciągnąć wilgoci, odmięknąć; odwilgło = mróz puścił, nastała odwilż.

 Odwilż, zelżenie mrozu, powie-