Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/797

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

Msza Św., łć., obrząd święty, w którym kapłan ofiarowuje Bogu Ciało i Krew Jezusa Chrystusa pod postacią chleba i wina; utwór do śpiewania a. do grania podczas Mszy Św., złożony z 7-iu ustępów; M. wielka = suma; M. żałobna = za umarłych; dać na M-ę = zakupić Mszę na jaką intencję; służyć do M-y = dawać księdzu właściwe odpowiedzi, podawać ampułki, dzwonić i t. d., podczas obrzędu Mszy Św.; już po M-y i po kazaniu = już po wszystkim.

Mszalny, łć., używany do Mszy św. (wino m-e); ksiądz m. = mogący już odprawiać Mszę.

Mszał, łć., księga liturgiczna, zawierająca Msze, modlitwy, odmawiane przez kapłana, oraz porządek ceremonji podczas Mszy.

Mszar, miejsce nizkie, bagniste, zarosłe krzakami a. sośniną i mchem okryte; gatunek grzyba z rodzaju bedłki.

Mszarnik, bagno, torfowisko.

Mszarny, przym. od Mszar; w bot., m-a bedłka = rodzaj grzyba.

Mszeć, mchem porastać.

Mszyca, Motylica, owad półpokrywy mszycowaty (2 fig.).

Mszyć, robić mechatym, mchem okładać; m. ś., robić ś. mechatym, kosmacieć.

Mszysty, pełen mchu, mchem obrosły.

Mściciel, ten, co ś. mści (forma ż. Mścicielka).

Mścić kogo, co = odpłacać złym za złe, wywierać zemstę, odwetowywać; m. ś. za krzywdę, sobie uczynioną = odpłacać krzywdą, odwetowywać krzywdę, sobie a. innym wyrządzoną.

Mściwość, skłonność do zemsty, chęć zemsty.

Mściwy, skłonny do zemsty.

Muc, nm., koć drobnej rasy; człowiek krępy, zdrów, świeży; dziecko, niedorostek; pogardl., cham, ladaco, mruk.

Mucet, Mucetta, łć., czapeczka księży katolickich (f.) — p. Kalotka.

Mucha, owad dwuskrzydły krótkorogi (fig.); m. hiszpańska = kantaryda; zwija ś., jak m. w ukropie = pośpiesznie, nerwowo; lecą, jak m-y na lep = dają ś. znęcić; dobra psu i m. = dobra i niewielka korzyść; z m-y słonia robić = z drobnej rzeczy coś wielkiego, przesadzać; to m. dla niego = fraszka, głupstwo, drobnostka; m-y w nosie = grymasy, kaprysy; ginąć, jak m. = nędznie, marnie; ludzie padali, jak m. = marli, ginęli w wielkiej ilości.

Muchar, w bot.p. Muchomór; m. biały = gatunek grzyba z rodzaju opieńki.

Muchołówka, Muchołapka, łapka z wodą na muchy; m. a. Żywolist, roślina z rodziny rosiczkowatych, z rzędu owadożernych (f.); ptak wróblowaty z rodziny muchołówek (fig.).

Muchomór, gatunek grzyba jadowitego z rodz. bedłkowatych (fig.).

Muchotrzew, roślina z rodziny mokrzycowatych, gwiazdnica cz. gwiazdownica (fig.).

Muchrawiec, roślina z rodziny muchrawcowatych, mysza jagoda, prześwietka.

Mucyn, dziki koń ze stepów kirgiskich.

Mucyna, łć., śluz, wydzielina błony śluzowej u ludzi i zwierząt, rozpuszczalna w wodzie i w alkaljach.