Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/796

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

wek, właściwy mrówkom, zrobiony z mrówek (spirytus, kwas m.).

Mrówczelina, gatunek rośliny.

Mrówczy, należący do mrówek, właściwy mrówkom; m-e jajko = oprzęd poczwarki mrówczej; przen., m-a praca = skrzętna, wytrwała, żmudna praca.

Mróweczka, zdr. i pieszcz. od Mrówka.

Mrówka, owad błonkoskrzydły, żądłowy, towarzyski z rodziny mrówek (2 fig.); człowiek skrzętny, pracowity, zabiegowy; przen., karzełek, liliput.

Mrówkojad, zwierzę ssące z rzędu szczerbatych, bezzębne (fig.).

Mrówkolew, owad siatkoskrzydły (fig.).

Mrówkołów, ptak z rzędu owadożernych.

Mrówkowy, z mrówek zrobiony; spirytus m. = nalany na mrówki; w chem., kwas m. = kwas organiczny, znajdujący ś. m. in. w mrówkach.

Mrówkożerca, pożerca mrówek.

Mrówkożerczy, Mrówkożerny, pożerający mrówki.

Mrównik, zwierzę ssące z rodz. mrówników, rzędu szczerbatych, zamieszkujące Afrykę, prosię ziemne (fig.).

Mróz, temperatura niższa od zera czyli od punktu zamarzania wody; biały m. = szron; m. wszedł na okna = pokrył je szron; stać na mrozie = na powietrzu mroźnym — p. Mrowie.

Mruczeć, wydawać z zamkniętemi ustami głos groźny, wdrażający niezadowolenie, mamrotać (niedźwiedź m-zy); robić wyrzuty pocichu, szemrać, okazywać niechęć, niezadowolenie.

Mruczek, zdr. od Mruk; rodzaj gry towarzyskiej, w której osoba z zawiązanemi oczami powinna poznawać inną po mruknięciu.

Mrugacz, człowiek, mający zwyczaj mrugania oczami; gatunek skorupiaka.

Mrugać, Mrygać, ruszać powiekami; m. na kogo = poruszaniem powiek dawać komu co znać, porozumiewać ś. z kim na migi, zalecać ś. do kogo; gwiazdy m-ją = migocą, skrzą się.

Mrugała, żart., ciągle mrugający.

Mrugnąć, Mrygnąć, poruszyć, mignąć powiekami; m. na kogo = dać komu znak mrugnięciem.

Mruk, mruczenie, szemranie, pomruk; osoba mrukliwa, gderliwa, zrzęda, osoba ponura, posępna, milcząca.

Mrukliwy, Mrukowaty, mający zwyczaj mruczenia, skłonny do mruczenia; zrzędny, gderliwy, gburowaty.

Mruknąć, wydać głos mrukliwy, burknąć; coś niewyraźnie odpowiedzieć, zamamrotać; warknąć.

Mru, mru! wykrz., zamruczenie; ani m. m.! = ani słowa, milczeć.

Mrużek, ten co ciągle oczy mruży; zabawa dziecinna: ślepa babka, ciuciubabka.

Mrużyć, powieki zamykać i otwierać, przymykać powieki; m. ś., będąc sennym zamykać oczy, kleić ś. (kleją ś. oczy).

Mrzechlina, w bot., roślina z rodziny psiankowatych, krzakomłot, młotowiec, młotowe drzewo, młotodrzew.

Mrzeć (mrę, marł), umierać, schodzić ze świata; m. głód = przymierać głodem.

Mrzonka, Mżonka, rzecz niemożliwa do ziszczenia, urojenie, dziwaczne marzenie, przywidzenie.

Mrzygłód, skąpiec, sknera, głodem siebie morzący; roślina głodek, roślina janowiec.