Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/716

 Mamona, hebr., pieniądze; bogactwa ziemskie; pokusa, ponęta.

 Mamotrekt, Mamotrept, gr., rękopis z objaśnieniami trudniejszych wyrazów i form gramatycznych w Biblji.

 Mamrot, mruk, człowiek mrukliwy, zrzęda.

 Mamrotać, Mamrać, mruczeć pud nosem, bąkać, mówić niewyraźnie; burczeć gniewliwie, szemrać, burczeć.

 Mamunia, Mamunieczka, Mamusia, zdr. i pieszczotl. od Mama.

 Mamut, łć., olbrzymie zwierzę przedpotopowe (fig.); przen., człowiek bardzo stary; wstecznik, zacofaniec.

 Mamutowy, przym. od Mamut; przen., olbrzymi; m-e drzewo, drzewo szyszkowe: sosnogron, welingtonja, waszyngtonja (f.).

 Man, nm., lennik, hołdownik, poddany, niewolnik; tuman, omamienie, mamidło.

 Manat, łć. — p. Brzegowiec.

 Manatki, łć., pakunki, rupiecie, rzeczy niewielkiej wartości.

 Manco — p. Manko.

 Manczester, ang. — p. Manszester.

 Manczesterska ang. szkoła, szkoła ekonomiczna, propagująca zasady wolnego handlu, manczesteryzm.

 Mandant, Mandatodawca, łć., dający zlecenie, pełnomocnictwo; mocodawca.

 Mandaryn, hind., dygnitarz i wysoki urzędnik, zarazem uczony w Chinach (fig.).

 Mandaryna, fr., lekki obszerny płaszcz kobiecy z rękawami.

 Mandarynka, fr., gatunek pomarańczy.

 Mandat, łć., zlecenie, pełnomocnictwo, upoważnienie.

 Mandatarjusz, łć., pełnomocnik; dawny urzędnik policyjno-sądowy w Galicji.

 Mandolina, wł., instrument strunowy, owalny, 4 — 6 strunach (zdr. Mandolinka) (fig.).

 Mandolinata, wł., śpiew z towarzyszeniem mandoliny.

 Mandragora, gr., roślina pokrzyk (fig.).

 Mandryl, fr., w zool., małpa wązkonosa z rodziny pawjanów (fig.).

 Mandryta, gr., przełożony klasztoru greckiego.

 Mandukcja, łć., przewodnictwo, kierunek, opieka.

 Manekin, flam., lalka z drzewa z ruchomemi członkami dla użytku malarzy, rzeźbiarzy (fig.); lalka z drzewa a. drutu dla użytku szwaczek (fig.); przen., człowiek bez własnej woli, dający ś. powodować innemu.

 Manela, wł., naramiennik, bransoleta (zdr. Manelka).

 Manewr, fr., ruch zręczny, obmyślany z góry, a wiodący do celu, zwrot, obrót; postępowanie zręczne, fortel, podstęp, wybieg, podejście; m-y = ćwiczenia wojskowe, wojna udawana.

 Manewrować, fr., wykonywać wojenne obroty, ćwiczenia wojskowe; wykonać szereg skomplikowanych ruchów, prowadzących do celu; dążyć zręcznie do celu, omijając przeszkody; przen., dzia-