na herbach: oznaka godności książęcej, hrabiowskiej, szlacheckiej i t. p.; górne rozgałęzienie drzewa; wieniec, jako symbol sławy lub męczeństwa (k. w niebie); aureola; uwieńczenie; najcenniejszy wytwór (to k. wszystkiego); moneta austrjacka = 72 guldena; moneta angielska = 5 szylingom; moneta szwedzka, norweska, duńska = 100 oerom; wieniec promieni perłowo-białych, okalających słońce podczas zaćmienia; koło świetlne, otaczające słońce; część zęba ponad dziąsłem; nazwa gwiazdozbioru; górne rozgałęzienie rogów jelenia; k. Wenery, pryszcze syfilityczne na czole; k. w kartach — p. Koronka; k. cesarska, roślina ozdobna z rodziny liljowatych (fig.).
Koronacja, łć., akt namaszczenia monarchy, obejmującego panowanie; publiczne i uroczyste włożenie korony przez panującego.
Koronat, łć., monarcha koronowany.
Koronator, łć., ten, który kładzie koronę na głowę monarchy podczas koronacji.
Koroner, ang., urzędnik w Anglji, dokonywający oględzin zwłok osób zmarłych śmiercią nienaturalną.
Koronet, ang., korona hrabiowska, godność hrabiego.
Koroniarka, gujań., roślina z rodziny grzybieniowatych (fig.).
Koroniarz, Koronjarz, łć., mieszkaniec Królestwa Kongresowego; mieszkaniec Korony (w przeciwstawieniu do Litwy).
Koroniec, w zool., ptak z rzędu dzięciołowatych z rodziny gołębi, gołąb czubaty (fig.).
Koronka, łć., delikatna przezroczysta tkanina w deseń z nici lnianych n. jedwabnych, do obszywania strojów kobiecych, bielizny i t. p. (fig.); pacierze: różaniec (fig.); ozdoba ażurowa wyrzeźbiona w marmurze; k. a. korona w kartach (w grze w wista, w winta): sekwens kart jednego koloru, złożony z asa, króla, damy itd.
Koronkarka, Koronczarka, Koroniarka, łć.,. robiąca koronki, handlująca koronkami.
Koronkarstwo, łć., sztuka wyrabiania koronek, handel k-ami.
Koronny, łć, państwowy, rządowy; należący do Korony (klejnoty k-e); dotyczący właściwej dawnej Polski (nie Litwy) (hetman W. K.); dobra k-e, królewszczyzna; iron., wielki (osieł k.); złoto k-e = osiemnastokaratowe, mające przymieszki 25% srebra lub miedzi na 75% złota.
Koronować, łć., kłaść uroczyście koronę na głowę nowemu monarsze; wieńczyć; zakończać szczęśliwie; k. ś. = odbyć koronację.
Korończyk, dawny półgroszek z koroną, z czasów jagiellońskich.
Korowaj, ukr., gatunek placka, podawanego na uroczystości weselnej na Rusi.
Korowód, ukr., koło z osób, trzymających ś. za ręce i krążących w tańcu; krążenie, pochód, orszak; w lm., k-dy, ceremonje, ceregiele, zachody.
Korporacja, łć., zrzeszenie ludzi jednego zajęcia; stowarzyszenie, zgromadzenie, cech.
