Karasek — p. Karaś; zabawka rzucania kamykami po wodzie w ten sposób, aby od niej odskakiwały.
Karasiokarp, ryba z rodziny karpiowatych.
Karaskać, pieścić, czule ś. z kim obchodzić; k. ś., guzdrać ś., marudzić.
Karaś, łć., ryba członkopromienna, brzuchopłetwa, z rodziny karpiowatych (fig.); przyrząd do wyjmowania ryb z naczynia (zdr. Karasek).
Karat, gr., jednostka do oceniania próby złota (złoto 24-karatowe = złoto czyste); jednostka wagi drogich kamieni i pereł, w różnych krajach różna (mniej więcej 20,5 do 20,6 gramów).
Karawaka, Karawika, hisz., krzyż o dwu przecznicach, mający na sobie 7 krzyżyków i 18 liter początkowych modlitw łacińskich (fig.); książeczka do nabożeństwa, objaśniająca znaczenie tego krzyża.
Karawan, nm., wóz pogrzebowy, mary (fig.).
Karawana, pers., orszak podróżnych, pątników lub kupców na Wschodzie, razem ze zwierzętami jucznemi.
Karawaniarz, nm., powożący karawanem pogrzebowym; służący pogrzebowy, żałobnik; żart., człowiek o żałobnej minie, cały czarno ubrany.
Karawanseraj, pers., dom zajezdny na Wschodzie.
Karawela, wł., lekki statek żaglowy (fig.).
Karawusz, tur., niewolnik, parobek.
Karazja, nm., sukno proste, samodział — p. Kierezja.
Karb, Karba, nm., kreska narznięta na czym, nacięcie; k. na ciele = zmarszczka, blizna, szrama; znak zrobiony dla oznaczenia właściciela przedmiotu, gmerk; nacięcie, jako znak; rowek, kreska, wiecha, krzyżyk obnoszony po wsi, jako zaproszenie na pogrzeb; na czyjś k. = na czyjś rachunek, na czyją stratę a. zysk; trzymać kogo w k-ach = krótko, w karności.
Karbacz, tur. — p. Korbacz.
Karbamid, łć., mocznik.
Karbasowy, łć., lniany, płócienny.
Karbid, łć., węglik, związek metalu z węglem, służący do wyrobu acetylenu.
Karbieniec, Karbioniec, nm., roślina z rodziny wargowych, wilcza stopa.
Karbik, nm., zdr. od Karb; hebel ząbkowany do heblowania w karbiki.
Karbikomierz, przyrząd wskazujący cienkość wełny owiec.
Karbikować, prążkować, ozdabiać karbikami.
Karbinol, łć., alkohol metylowy.
Karbionka, torebka ze świeżo zdartej kory z drzewa do noszenia zebranych w lesie jagód.
Karbodynamit, łć., mieszanina węgla korkowego i nitrogliceryny.
Karbodzioby, z dziobem karbowanym: ptaki karbodziobe.
Karboid, łć., mieszanina grafitu i słonińca.
Karbol a. Karbolowy kwas, łć., fenol, związek chemiczny węgla tlenu i wodoru, powstający przy suchej dystylacji węgla kamiennego, środek dezynfekcyjny, trujący.
Karbolineum, łć., pasta, złożona z oleju i smoły z węgla kamiennego, służy do konserwowania drzewa.
