Karasek — p. Karaś; zabawka rzucania kamykami po wodzie w ten sposób, aby od niej odskakiwały.
Karasiokarp, ryba z rodziny karpiowatych.
Karaskać, pieścić, czule ś. z kim obchodzić; k. ś., guzdrać ś., marudzić.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d5/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kara%C5%9B.png/120px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kara%C5%9B.png)
Karaś, łć., ryba członkopromienna, brzuchopłetwa, z rodziny karpiowatych (fig.); przyrząd do wyjmowania ryb z naczynia (zdr. Karasek).
Karat, gr., jednostka do oceniania próby złota (złoto 24-karatowe = złoto czyste); jednostka wagi drogich kamieni i pereł, w różnych krajach różna (mniej więcej 20,5 do 20,6 gramów).
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2a/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Karawaka.png/70px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Karawaka.png)
Karawaka, Karawika, hisz., krzyż o dwu przecznicach, mający na sobie 7 krzyżyków i 18 liter początkowych modlitw łacińskich (fig.); książeczka do nabożeństwa, objaśniająca znaczenie tego krzyża.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9f/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Karawan.png/140px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Karawan.png)
Karawan, nm., wóz pogrzebowy, mary (fig.).
Karawana, pers., orszak podróżnych, pątników lub kupców na Wschodzie, razem ze zwierzętami jucznemi.
Karawaniarz, nm., powożący karawanem pogrzebowym; służący pogrzebowy, żałobnik; żart., człowiek o żałobnej minie, cały czarno ubrany.
Karawanseraj, pers., dom zajezdny na Wschodzie.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d0/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Karawela.png/140px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Karawela.png)
Karawela, wł., lekki statek żaglowy (fig.).
Karawusz, tur., niewolnik, parobek.
Karazja, nm., sukno proste, samodział — p. Kierezja.
Karb, Karba, nm., kreska narznięta na czym, nacięcie; k. na ciele = zmarszczka, blizna, szrama; znak zrobiony dla oznaczenia właściciela przedmiotu, gmerk; nacięcie, jako znak; rowek, kreska, wiecha, krzyżyk obnoszony po wsi, jako zaproszenie na pogrzeb; na czyjś k. = na czyjś rachunek, na czyją stratę a. zysk; trzymać kogo w k-ach = krótko, w karności.
Karbacz, tur. — p. Korbacz.
Karbamid, łć., mocznik.
Karbasowy, łć., lniany, płócienny.
Karbid, łć., węglik, związek metalu z węglem, służący do wyrobu acetylenu.
Karbieniec, Karbioniec, nm., roślina z rodziny wargowych, wilcza stopa.
Karbik, nm., zdr. od Karb; hebel ząbkowany do heblowania w karbiki.
Karbikomierz, przyrząd wskazujący cienkość wełny owiec.
Karbikować, prążkować, ozdabiać karbikami.
Karbinol, łć., alkohol metylowy.
Karbionka, torebka ze świeżo zdartej kory z drzewa do noszenia zebranych w lesie jagód.
Karbodynamit, łć., mieszanina węgla korkowego i nitrogliceryny.
Karbodzioby, z dziobem karbowanym: ptaki karbodziobe.
Karboid, łć., mieszanina grafitu i słonińca.
Karbol a. Karbolowy kwas, łć., fenol, związek chemiczny węgla tlenu i wodoru, powstający przy suchej dystylacji węgla kamiennego, środek dezynfekcyjny, trujący.
Karbolineum, łć., pasta, złożona z oleju i smoły z węgla kamiennego, służy do konserwowania drzewa.